1 Coríntios 14

Zungerede un`s prophetische Wort

¹ Schtrebe nohch dr Lebi (Liebe)! Bemehe äich um de Gabe vum Geischt, am meischte aba um de Gabe vum prophetischen Wort!

² Denn wer in Zunge schwätzt, der schwätzt nit fir Mensche, sundern fir Gott; denn nemads vuschtoht nen, vielme schwätzt da(er) im Geischt Gheimnisse.

³ Wer aba prophetisch schwätzt, der schwätzt fir Mensche zue d Erbäuig un zum Vumahne un zum Treschte.

⁴ Wer in Zunge schwätzt, der bäut sich selbscht uf; wer aba prophetisch schwätzt, der bäut d Gmeinde.

⁵ Ich wot, daß ihr alli in Zunge schwätze kennt; aba noh viel me, daß ihr prophetisch schwätze kennte. Denn wer prophetisch schwätzt, isch greßa als der, der in Zunge schwätzt; s isch denn, er legt`s au üs, dmit d Gmeinde dodurch bäut wird.

⁶ Etze aba, lebi Breda, wenn i(ich) zue äich käm un schwätzt in Zunge, was dät i(ich) äich nitze, wenn i(ich) nit mit äich schwätzt in Wort dr Offenbarig odr dr s Wisse odr dr Prophetie odr dr d Lehr?

⁷ Isch's doch au so mit läblose Sache (Dinge), de Tön vu sich gän, s isch ä Flöte odr ä Harfe: wenn sie nit undaschiedliche Tön vu sich gän, we ka ma erkenne, was uf dr Flöte odr uf dr Harfe gschpielt wird?

⁸ Un wenn de Päpere ä undiitliche Ton git, wer wird sich zum Kampf rischte?

⁹ So au ihr: wenn ihr in Zunge schwätzt un nit mit diitliche Wort, we ka ma wisse, was gmeint isch? Ihr den in d Wind schwätze.

¹⁰ S git so vieli Arte vu Schproche in dr Welt, un nigs isch ohni Schproch.

¹¹ Wenn i(ich) etze de Beditig dr Schproch nit kenn, wir i(ich) de nit vuschtoh, un der schwätzt, der schwätzt, wird mi au nit vuschtoh.

¹² So au ihr: den ihr äich bmehe um de Gabe vum Geischt, so trachte dnohch, daß ihr d Gmeinde ufbäue un alli viel hän.

¹³ Wer eso in Zunge schwätzt, der bät, daß er's au üslege kann.

¹⁴ Denn wenn i(ich) in Zunge bäte, so bätet den mi Geischt; aba was i(ich) im Sinn (Gmeht) ha, bliebt ohni Frucht.

¹⁵ We soll`s denn etze si? Ich will bäte mit däm Geischt un will au bäte mit däm Vuschtand; i(ich) will Psalme singe mit däm Geischt un will au Psalme singe mit däm Vuschtand.

¹⁶ Wenn dü Gott lobsch im Geischt, we soll der, der als einfache Ma däbischtoht, des Amen sage uf di Dankgebät, do na(er) doch nit weiß, was dü saisch?

¹⁷ Di Dankgebät mag schen si; aba dr andere wird dodurch nit ufbäut.

¹⁸ Ich dank Gott, daß i(ich) me in Zunge schwätz als ihr alli.

¹⁹ Aba i(ich) will in dr Gmeinde leba fünf Wort schwätze mit minem Vuschtand, dmit i(ich) au anderi undawies, als zehndusig Wort in Zunge.

²⁰ Lebi (Liebe) Breda, sin nit Kinda, wenn`s ums Vuschtoh goht; sundern sin Kinda, wenn`s um Beses goht; im Vuschtoh aba sin ganz guet.

²¹ Im Gsetz schtoht gschriebe (Jesaja 28,11.12): "Ich will in andere Zunge un mit andere Lippe schwätze zue däm Volk, un sie wäre mi au so nit härä, sait dr Herr."

²² Drum isch de Zungerede ä Zeiche nit fir di Gläubige, sundern fir di Ungläubige; de prophetische wort aba ä Zeiche nit fir di Ungläubige, sundern fir di Gläubige.

²³ Wenn etze di ganz Gmeind a nem Platz zsämmekäme doet un alli schwätze in Zunge, s käme aba Laie odr Ungläubige inä, däte sie nit sage, ihr sin Vuruckt?

²⁴ Wenn sie aba alli prophetisch schwätze un`s käm ä Ungläubige odr Laie inä, der wird vu alle breft un vu alle ibafihrt;

²⁵ was in sinem Herz vuborge isch, wird bekannt, un so wird da(er) aneflege uf si Gsicht(Visasch), Gott abäte (ahimmle) un bekannt mache, daß Gott wirglich unda äich isch.

²⁶ We isch`s denn etze, lebi Breda? wenn ihr zsämmekumme, so het jeda ä Psalm, eina het ä Lehr, eina het ä Offenbarig, eina het ä Zungerede, eina het ä Üslegig. Len alles gschähe fir d Erbäuig!

²⁷ Wenn jemads in Zunge schwätzt, so sin`s zwei odr hechschtens dräi, un eina nohch rem andere; un eina lege`s üs.

²⁸ Isch aba kei Üslega do, so schweige si in dr Gmeinde un schwätze fir sich selba un fir Gott.

²⁹ Au vu d Prophete len zwei odr dräi schwätze, un di andere len doriba urteilen.

³⁰ Wenn aba nem andere, der däbisitzt, ä Offenbarig zdeil wird, so soll dr erschte schtill si.

³¹ Ihr kennt alli prophetisch schwätze, doch eina nohch rem andere, dmit alli lerne un alli ermahnt wäre.

³² De Geischta dr Prophete sin d Prophete folgsam.

³³ Denn Gott isch nit ä Gott dr Unordnig, sundern vum Friede.

³⁴ D Wieba solle schtill si in dr Gmeindevusammlig; denn s isch ne nit gschtattet z schwätze, sundern sie solle sich undaordne, we au des Gsetz sait.

³⁵ Wen sie aba ebis lerne, so solle sie dheim ihri Männa froge. S schtoht dr Wieba schlecht a, in dr Gmeinde z schwätze.

³⁶ Odr isch des Wort Gottes vu äich üsgange? Odr isch's ällei zue äich kumme?

³⁷ Wenn eina meint, er isch ä Prophet odr vum Geischt erfillt, der erkennt, daßes vum Herrn Gebote isch, was i(ich) äich schrieb.

³⁸ Wer aba des nit aerkennet, der wird au nit akennt.

³⁹ Drum, lebi Breda, bmehe äich um des prophetische Wort un wehrt nit dr Zungerede.

⁴⁰ Len aba alles ehrbar un ordentlich zögoh.