2 Pedro 1

¹ Simon Petrus, ä Knecht un Aposchtel Jesus Chrischti, an alli, de mit uns(us) dselbe diire Glaube gregt hän durch d Grechtigkeit, de unsa Gott git un dr Heiland Jesus Chrischtus:

² Gott gib äich viel Gnade un Friede durch s Wisse iba Gott un Jesus, unsares Herrn!

³ Alles, was zum Läbä un zue d Fromm si dient, het uns(us) sini göttlichi Kraft gschenkt durch s Wisse iba den, der uns(us) bruefe het durch sini Herrlichkeit un Kraft.

⁴ Durch sie sin uns(us) de diire un allagreschte Vuheißige (Vuschpreche) gschenkt, dmit ihr dodurch Adeil gregt an dr göttliche Natur, de ihr gflohe sin dr vuderbliche Luscht in d Welt.

⁵ So wendet alli Meh dra un zeigt in äirem Glaube Tugend un in d Tugend s Wisse

⁶ un im Wisse Maß un im Maß Geduld un in dr Geduld Fromm si

⁷ un im Fromm si Bredalebi un in dr Bredalebi d Lebi zue ällei Lit.

⁸ Denn wenn des alles viel bi äich isch, wird's äich nit ful un unfruchtbar si losse im Wisse iba unsaren Herrn Jesus Chrischtus.

⁹ Wer des aba nit het, der isch blind un dappt im Dunkle un het vugässä, daß sa(er) sufa wore isch vu sinene frehere (alde) Sinde.

¹⁰ Drum, lebi Breda, bmehe äich desto me, äiri Bruefig un Erwählig feschtzmache. Denn wenn ihr des den, den ihr nit hiflege,

¹¹ un so wird äich viel ge wäre dr Igang in s ewige Rich unsares Herrn un Heiland Jesus Chrischtus.

¹² Drum will ich's nit losse, äich alliziit dra z erinnere, obwohl ihr's wißt un gschtärkt sin in dr Wohret, de unda äich isch.

¹³ Ich halt s aba fir richtig, solang i(ich) in der Hitte bi, äich z erinnere;

¹⁴ denn i(ich) weiß, daß i(ich) mi Hitte bald vulo mueß, we s ma(mir) au unsa Herr Jesus Chrischtus gsait(vurote, ereffnet) het.

¹⁵ Ich will mi aba bmehe, daß ihr des alliziit au nohch minem Schterbe im Adenke bhalte kennt.

¹⁶ Denn ma(mir) sin nit usdenkte Fable gfolgt, als ma(mir) äich kundgmacht hän de Kraft un des Kumme unsares Herrn Jesus Chrischtus; sundern ma(mir) hän sini Herrlichkeit selba gsähne.

¹⁷ Denn na(er) empfing vu Gott, däm Vada (Babbe), Ehri un Pries durch ä Schtimm, de zue nem kummt vu dr große Herrlichkeit: Des isch mi liebe Bue, a däm i(ich) Wohlgfalle ha.

¹⁸ Un de Schtimm hän ma(mir) ghärt vum Himmel kumme, als ma(mir) mit nem ware uf däm heilige Berg.

¹⁹ Um so feschta hän ma(mir) des prophetische Wort, un ihr den guet dra, daß ihr druf achte als uf ä Lecht, des do schient a nem dunkle Platz, bis der Dag abricht un dr Morgeschtern ufgoht in äirem Herz.

²⁰ Un des sollt ihr vor ällei wisse, daß keini Wissagig in dr Schrift ä Sach eigena Uslegung isch.

²¹ Denn s isch noh ne ä Wissagig üs menschlichem Wille vorbrocht worde, sundern triebe vum heilige Geischt hän Lit im Name Gottes gschwätzt.