Bíblia ALMNT
Atos 14
In Ikonion
1 S isch bassiert aba in Ikonion, daß sie wieda in de Synagoge (Gotteshus) vu d Jude gehn un so predige, daß ä großi Schar Lit Jude un Grieche gläubig wird.
2 De Jude aba, de ungläubig bliebe, schtifte Unroeh un hetze de Seele vu d Heide uf gege de Breda.
3 Trozdäm bliebe sie ä langi Ziit dert un lehre fräi uff im Vuträue uf d Herrn, der des Wort vu sinere Gnade beziigt un het Zeiche un Wunda gschähe lo durch ihri Händ(Pfode).
4 D Lit in dr Schtadt aba schpalte sich; di eine halte's mit d Jude un di andere mit d Aposchtel.
5 Als sich aba ä Schturm bildet bi d Heide un Jude un ihre Obere un sie sie mißhandle un schteinige wen,
6 hän sie`s gmerkt un sin vudlofe(abkaue) in de Schtädt Lykaoniens, nohch Lystra un Derbe, un in dere Umgebig
7 un predige dert des Evangelium.
In Lystra
8 Un s war ä Ma in Lystra, der het schwachi Feß un ka nur hocke; er war glähmt vu Mueterleib a un het noh ne go kenne.
9 Der het Paulus schwätze ghärt. Un als der nen aluegt un gmerkt het, daß er glaubt, nem kennt ghulfe wäre,
10 sait da(er) mit luta Schtimm: Stell di ufrecht uf dini Feß! Un na(er) springt uf un goht umä.
11 Als aba s Volk sieht, was Paulus doe het, hebe sie ihri Schtimm un refe uf lykaonisch: D Götta sin d Mensch glich wore un zue uns(us) rabkumme.
12 Un sie sage zue Barnabas Zeus un zue Paulus Hermes, wel la(er) des Wort fihrt.
13 Un dr Prieschter vum Zeus üs däm Tempel vor ihra Schtadt holt Schtier un Kränz vor des Dor un wot opfare samt däm Volk.
14 Als des de Aposchtel Barnabas un Paulus ghärt hän, vurisse sie ihri Kleida un springe unda`s Volk un brellä:
15 Ihr Männa, was mache ihr do? Mir sin au schterblichi Mensche we ihr un predige äich des Evangelium, daß ihr äich umkähre solle vu däne falsche Götter zum lebändige Gott, der Himmel un Erde un des Meer un alles, was drin isch, gmacht het.
16 Zwar het da(er) in d vugangene Ziit alli Heide ihri eigene Wäg go losse;
17 un doch het da(er) sich selba nit unbeziigt losse, un het viel Guetes doe un äich vum Himmel Rägä un ä fruchtbari Ziit ge, het äich z ässä ge; un äiri Herz mit Fräid(Freud) erfillt. –
18 Un obwohl sie des sage, kenne sie kum s Volk dvu abbringe, ne z opfare.
19 S kumme aba vu Antiochia un Ikonion Jude derthi un ibaräde s Volk un schteinigte Paulus un schleifte nen zue d Schtadt üsä, un meine, er wär gschtorbe.
20 Als nen aba de Jinger umzingle, schtoht er uf un goht in d Schtadt. Am nägschte Dag zeht er mit Barnabas witer nohch Derbe.
Zruck nohch Antiochia in Syrien.
21 Un sie predige dr Schtadt des Evangelium un mache vieli zue Jinger. Dann(Dnoh) kähre sie zruck nohch Lystra un Ikonion un Antiochia,
22 schtärke de Seele vu d Jinger un ermahne sie, im Glaube zue bliebe, un sage: Mir mehn durch viel Bedrängniss in des Rich Gottes igo.
23 Un sie setze(hocke) in jedi Gmeinde Älteste rii, bäte un faschte un befehle sie däm Herrn, an den sie gläubig wore ware.
24 Un sie zen durch Pisidien un kumme nohch Pamphylien
25 un sage des Wort in Perge un zen nab nohch Attalia.
26 Un vu do fahre sie mit däm Schiff nohch Antiochia, wo sie dr Gnade Gottes bfohle worde ware zum Werk, des sie etze üsgrichtet hän.
27 Als sie aba dert akumme sin, vusammle sie d Gmeinde un vuzehle, weviel Gott durch sie doe un we na(er) d Heide de Dire vum Glaube ufdoe het.
28 Sie bliebe aba dert ä langi Ziit bi d Jinger.
