Atos 15

D Aposchtelvusammlig in Jerusalem

¹ Un ä baar kumme rab vu Judäa un lehre de Breda: Wenn ihr äich nit bschnide len nohch dr Ordnig vum Moses, kenne ihr nit selig wäre.

² Als etze Schtritt(Zwitracht) entschtoht, un Paulus un Barnabas ä nit kleine Händel mit ne hän, ordnet ma a, daß Paulus un Barnabas un ä baar andari vu nene nohch Jerusalem nufzeh solle zue d Aposchtel un Älteschte um der Frog wägä.

³ Un sie wäre vu dr Gmeinde gleitet un zen durch Phönizien un Samarien un vuzehle vu d Bekehrig dr Heide un mache dmit alle Breda großi Fräid(Freud).

⁴ Als sie aba nohch Jerusalem kumme, wäre sie vu dr Gmeinde un vu d Aposchtel un vu d Älteschte ufgnumme. Un sie vuzehle, weviel Gott durch sie doe het.

⁵ Do kumme ä baar vu d Partai dr Pharisäer uf, de gläubig wore ware, un sage: Ma mueß sie bschnide un ne sage(gebiete), des Gsetz vum Moses z hebe.

⁶ Do kumme de Aposchtel un di Älteschte zsämme, iba de Sach z berote.

⁷ Als ma sich aba lang gschtritte het, schtoht Petrus uf un sait zue nene: Ihr Männa, liebe Breda, ihr wißt, daß Gott vor langa Ziit unda äich bschtimmt het, daß durch minem Mul (Gosch) de Heide des Wort vum Evangelium ghärt un glaubt hän.

⁸ Un Gott, der de Herze kennt, het`s beziigt un nene d heilige Geischt ge we au uns(us),

⁹ un er het kei Undaschied gmacht zwische uns(us) un däne, nohchdem ma(er) ihri Herze sufa gmacht het durch d Glaube.

¹⁰ Wurum vusueche ihr denn etze Gott dodurch, daß ihr ä Joch uf des Knick vu d Jinger lege, des nit unsri Vädare noh ma(mir) hän trage kenne?

¹¹ Vielmeh glaube ma(mir), durch de Gnade vum Herrn Jesus selig z wäre, ebeso we au de.

¹² Do schwiegt de ganzi Vusammlig schtill un het Paulus un Barnabas zue ghärt, de vuzehle, we großi Zeiche un Wunda Gott durch sie doe het unda d Heide.

¹³ Dnohch, als sie schwiege, git Jakobus zantwort un sait: Ihr Männa, lebi(liebe) Breda, häre ma(mir) zue!

¹⁴ Simon het vuzehlt, we Gott zum erschte Mol d Heide gnädig heimgsuecht het, um üs sene ä Volk fir si Name zgwinne.

¹⁵ Un dzue schtimme de Wort vu d Prophete, we gschriebe schtoht (Amos 9,11.12): "

¹⁶ Dnohch will i(ich) mich wieda zue nene wende un will de zämmäkäiti Hitte David wieda bäue, un ihr Schutthüfä will i(ich) wieda ufbäue un will sie ufrichte,

¹⁷ dmit de Mensche, de ibrigbliebe sin, nohch rem Herrn froge, dzue alli Heide, iba de mi Name gnennt isch, sait dr Herr,

¹⁸ der doet, was vu alters her bekannt isch."

¹⁹ Drum mein i(ich), daß ma däne vu d Heide, de sich zue Gott umkähre, nit Unroeh mache soll,

²⁰ sundern ne vorschriebt, daß sie sich enthalte solle vu Befleckig durch Götze un vu Unzucht un vum Erschtickte un vum Bloet.

²¹ Denn Moses het vu alta Ziit her in alle Schtädt solchi, de nen predige, un wird alli Sabbatdäg in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) gläse.

D Bschlüss vu d Aposchtelvusammlig

²² Un de Aposchtel un Älteschte bschlosse samt dr ganze Gmeinde, üs ihra Midde Männa üszwähle un mit Paulus un Barnabas nohch Antiochia z schicke, nämlich Judas mit däm Bainame Barsabbas un Silas, angsäheni Männa unda d Breda.

²³ Un sie gän ä Schriebe in ihri Hand, eso gschriebe:

.Wir, de Aposchtel un Älteschte, äiri Breda, wünsche Heil d Breda üs d Heide in Antiochia un Syrien un Zilizien.

²⁴ Wel ma(mir) ghärt hän, daß ä baar vu d Unsere, däne ma(mir) doch nigs bfohle hän, äich mit Vorschrifte(Lehre) irr gmacht un äiri Seele vuwirrt hän,

²⁵ so hän ma(mir), imetig vusammelt, bschlosse, Männa üszuwähle un zue äich z schicke, mit unseri gliebte Breda Barnabas un Paulus,

²⁶ Männa, de ihr Läbä igsetzt hän fir d Name unsares Herrn Jesus Chrischtus.

²⁷ So hän ma(mir) Judas un Silas gschickt, de äich mündlich desselbe sage(mitteile) wäre.

²⁸ Denn`s gfallt däm heilige Geischt un uns(us), äich witer kei Lascht ufzlege als nur di notwendige Sache:

²⁹ daß ihr äich enthalte vum Götzeopfa un vum Bloet un vum Erschtickte un vu Unzucht. Wenn ihr äich dvor bwahrt, den ihr recht. Läbä wohl!

D Gmeinde in Antiochia

³⁰ Als ma sie go lo het, kumme sie nohch Antiochia un vusammle d Gmeinde un ibagen d Bref.

³¹ Als sie nen gläse hän, wäre sie iba d Zueschpruch froh.

³² Judas aba un Silas, de selba Prophete ware, ermahne de Breda mit viel Wort un schtärke sie.

³³

³⁴ Un als sie ä Ziitlang dert vuwielt hän, len de Breda sie mit Friede go zue däne, de sie gschickt hän. S gfallt aba Silas, dert z bliebe.

³⁵ Paulus un Barnabas aba bliebe in Antiochia, lehre un predige mit viel andere des Wort vum Herrn.

Di zweiti Missionsreise

³⁶ Nohch ä baar Däg sait Paulus zue Barnabas: Loß uns(us) wieda ufbreche un noh unsari Breda luege in alle Schtädt, in däne ma(mir) des Wort vum Herrn vukindigt hän, we`s um sie schtoht.

³⁷ Barnabas aba wot, daß sie au Johannes mit däm Bainame Markus mitnähme.

³⁸ Paulus aba hebet (haltet) s nit fir richtig, jemanden mitzneh, der sie in Pamphylien vulo het un nit mit ne ans Gschäft gange war.

³⁹ Un sie kumme scharf anenanda, so daß sie sich trenne. Barnabas nimmt Markus mit sich un fahrt nohch Zypern.

⁴⁰ Paulus aba wählte Silas un zeht fort, vu d Breda dr Gnade Gottes bfohle.

⁴¹ Er zeht aba durch Syrien un Zilizien un schtärkt de Gmeinde.