Hebreus 10

¹ Denn s Gsetz het nur ä Schatte vu d zuekinftige Gabe, nit des Wäse dr Sache selba. Wägä däm ka s de, de opfare, nit fir imma ganz guet mache, do ma alli Johr di gliche Opfa bringe men.

² Hätt nit sunscht des Opfa ufghert, wenn de, de d Gottesdenscht üsrichte, ei fir allimol sufa wore wäre un sich kei schlecht Gwisse me gmacht hätte iba ihri Sinde?

³ Vielmeh bassiert dodurch all Johr nur ä Erinnerig a d Sinde.

⁴ Denn s isch unmeglich, durch des Bloet vu Schtier un Böck Sinde wegzneh.

⁵ Drum sait da(er), wenn na(er) in de Welt kummt (Psalm 40,7-9):"Opfa un Gabe hesch dü nit welle; ä Leib (Ranze) aba hesch dü ma(mir) gschaffe.

⁶ Brandopfa un Sündopfa gfalle dir nit.

⁷ Do ha i(ich) gsait: Lueg, i(ich) kummt – im Boech schtoht vu ma(mir) gschriebe -, daß i(ich) doe, Gott, di Wille."

⁸ Zerst het da(er) gsait: "Opfa un Gabe, Brandopfa un Sündopfa hesch dü nit welle, sie gfalle dir au nit", obwohl sie doch nohch rem Gsetz gopfat wäre.

⁹ Dann(Dnoh) aba sait da(er): "Lueg, i(ich) kummt, z doe di Wille." Do hebt da(er) des erschte uf, dmit da(er) des zweite isetzt.

¹⁰ Nohch däm Wille sin ma(mir) gheiligt ei fir allimol durch des Opfa vum Leib (Ranze) Jesus Christi.

¹¹ Un jeda Priester schtoht Dag fir Dag do un vusieht si Denscht un macht efta(oftmols) di gliche Opfa, de doch nemols de Sinde wägnähme kenne.

¹² Der aba het ei Opfa fir de Sinde dorbrocht, un hockt etze fir imma zue d Rechte Gottes

¹³ un wartet etze, bis sini Gegna(Feinde) zum Schemel vu sinene Feß gmacht wäre.

¹⁴ Denn mit einem Opfa het da(er) de fir imma guet gmacht, de gheiligt wäre.

¹⁵ Des beziigt uns(us) aba au dr heilige Geischt. Denn nohchdem dr Herr gsait het (Jeremia 31,33.34): "

¹⁶ Des isch dr Packt(Abkumme), den i(ich) mit ne schleße will nohch däne Täg", un sait: "I will mi Gsetz in ihri Herze ge un in ihr Sinn (Gmeht) will i(ich)`s schriebe,

¹⁷ un ihri Sinde un ihra Ungrechtigkeit will i(ich) nimi denke."

¹⁸ Wo aba Vugebig dr Sinde isch, do bruchs kei Opfa me fir de Sinde.

Hoffnig

¹⁹ Wel ma(mir) denn etze, liebe(lebi) Breda, durch des Bloet Jesus de Fräiheit hän zum Igang in des Heiligtum,

²⁰ den na(er) uns(us) ufdoe het als näji(naii) un lebändige Wäg durch d Vorhang, des isch: durch des Opfa vu sinem Leib (Ranze),

²¹ un hän ä Hohenpriester iba des Hus Gottes,

²² so len uns(us) nahgoh mit erliche Herze in vollkummene Glaube, aspritzt in unsare Herze un los vum bese Gwisse un gwäsche am Leib (Ranze) mit reinem (sufarem) Wassa.

²³ Len uns(us) feschthebä a däm Ziignis dr Hoffnig un nit wakle; denn na(er) isch treu, der sie vuheiße het;

²⁴ un len uns(us) ufänanda achtha un uns(us) ufstachle(areize) zue d Lebi (Liebe) un zue guetem Werk,

²⁵ un nit unsri Vusammlige vulo, we ä baar z doe pflege, sundern änanda vumahne, un des um so me, als sa(ihr) sähn, daß dr Dag kunnt.

²⁶ Denn wenn ma(mir) muetwillig sindige, nohchdem ma(mir) des Wisse iba d Wohret gregt hän, hän ma(mir) etze kei andres Opfa me fir de Sinde,

²⁷ sundern nigs als ä schreckliches Warte uf des Gricht un des gierige Fiir, des d Feind vubrenne(vuzehre) wird.

²⁸ Wenn jemads des Gsetz vum Moses bricht, mueß sa(er) schterbe ohni Erbarme uf zwei odr dräia Ziige hi.

²⁹ Ä weviel härteri Schtrof, meine na(ihr), wird der vudene, der d Bue Gottes mit Feß tritt un des Bloet vum Packt(Abkumme) fir dreckig hebet (haltet), durch des sa(er) doch gheiligt wird, un d Geischt dr Gnade schmäht?

³⁰ Denn ma(mir) kenne sella(den), der gsait het (5. Moses 32,35.36): "D Rache isch mi, i(ich) will vugelte", un nomol: "Dr Herr wird si Volk richte."

³¹ Schrecklich isch's, in de Händ(Pfode) vum lebändige Gott z flege.

³² Denke aba dr frehere Däg, a däne na(ihr), nohchdem ihr alaichtet wart, erduldet hän ä große Kampf un Läid,

³³ indäm na(ihr) zum Deil selba durch Schmähunge un Druck zum Schauschpiel wore sin, zum Deil Gmeinschaft ka hän mit däne, däne so bassiert isch.

³⁴ Denn ihr hän mit d Gfangene glitte un d Raub äira Sache mit Fräid(Freud) erduldet, wel la(ihr) wißt, daß sa(ihr) ä besseri un ewigi Habe hän.

³⁵ Drum werfe äicha Vuträue nit wäg, wel ä großi Blohnig het.

³⁶ Geduld aba hän na(ihr) nedig, dmit da(ihr) d Wille Gottes den un des Vuheißene nähmä.

³⁷ Denn "nur noh ä kleini Wieli, so wird kumme, der do kumme soll, un wird nit lang üsbleibe.

³⁸ Mi Grechte aba wird üs Glaube läbä. Wenn na(er) aba zruckwiecht, het mi Seele kei Gfalle a nem(ihm)" (Habakuk 2,3.4).

³⁹ Mir aba sin nit vu däne, de zruckwieche un vudammt wäre, sundern vu däne, de glaube un d Seele rette.