Hebreus 5

¹ Denn jeda Hohepriester, der vu d Mensche gnumme wird, der wird igsetzt fir d Mensch zum Denscht vor Gott, dmit da(er) Gabe un Opfa git fir d Sinde.

² Er ka mitfehle mit däne, de dumm(unwissend) sin un irre, wel la(er) au selba Schwächi a sich trait.

³ Drum mueß sa(er), we fir des Volk, so au fir sich selba opfare fir d Sinde.

⁴ Un nemads nimmt sich selbscht de hohepriesterliche Würde, sundern na(er) wird vu Gott bruefe we au Aaron.

⁵ So het au Chrischtus sich nit selba de Ehri aglegt, Hoherpriester z wäre, sundern der, der zue nem gsait het (Psalm 2,7): "Dü bisch mi Bue, hiit ha i(ich) di ziigt (zeugt)."

⁶ We na(er) au bi andere Schtell sait (Psalm 110,4): "Dü bisch ä Priester in Ewigkeit nohch dr Ordnig Melchisedeks."

⁷ Un na(er) het in d Däg vu sinem irdische Läbä Bitte un Flehe mit lutem Gschreie un mit Träne däm brocht, der nen vum Dod errette ka; un na(er) isch au ghärt worde, wel la(er) Gott in Ehre hebt(haltet).

⁸ So het da(er), obwohl la(er) Gottes Bue war, doch a däm, was sa(er) glitte het, Folgsam si(Brav si) glernt.

⁹ Un als ses gmacht war, isch scha(er) fir alli, de nem hörig sin, dr Urheba vum ewige Heil wore,

¹⁰ gnennt vu Gott ä Hoherpriester nohch dr Ordnig Melchisedeks.

Feschthebä a dr Vuheißig

¹¹ Dodriba het ma(mir) noh viel z sage; aba s isch schwer, wel ihr so schwerhärig wore sin.

¹² Un ihr, de ihr längscht Lehrer si solltet, hän`s wieda nedig, daß ma äich de Afangsgrind dr göttliche Wort lehrt, un daß ma äich Milch git un nit feschtes Ässä.

¹³ Denn wäm ma noh Milch ge mueß, der isch green(ä jungspund) in däm Wort dr Grechtigkeit, denn na(er) isch ä kliens Kind.

¹⁴ Feschtes Ässä aba isch fir Vollkummeni, de durch d Gebruuch geebti Sinn hän un Guetes un Beses undaschiede kenne.