João 3

Jesus un Nikodemus

¹ S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude.

² Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma(mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem.

³ Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh.

⁴ Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme?

⁵ Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme.

⁶ Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt.

⁷ Wundere di nit, daß i(ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre.

⁸ D Wind blost, wo na(er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch.

⁹ Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe?

¹⁰ Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit?

¹¹ Gwiß, gwiß, i(ich) sag dir: Mir schwätze, was ma(mir) wisse, un beziige, was ma(mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a.

¹² Ihr Glaubt nit, wenn i(ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i(ich) äich vu himmlische Dinge sag?

¹³ Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue.

¹⁴ Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre,

¹⁵ dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän.

¹⁶ Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa(er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

¹⁷ Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa(er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.

¹⁸ Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na(er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.

¹⁹ Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes.

²⁰ Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre.

²¹ Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin.

Des letschte Ziignis vum Däufa iba Jesus

²² Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft.

²³ Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe.

²⁴ Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe.

²⁵ Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre.

²⁶ Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem.

²⁷ Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch.

²⁸ Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i(ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt.

²⁹ Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ(Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid(Freud) isch etze do.

³⁰ Er mueß wachse, i(ich) aba mueß abneh.

³¹ Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem

³² un beziigt, was sa(er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a.

³³ Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch.

³⁴ Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß.

³⁵ Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge.

³⁶ Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.