João 5

D Heilig vumä Kranke am Teich Betesda

¹ Dnohch war ä Fescht vu d Jude, un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem.

² S isch aba in Jerusalem bim Schaftor ä Teich, der heißt uf hebräisch Betesda. Dert sin fünf Hallene;

³ in däne sin vieli Kranki gläge, Blindi, Lahmi, Üszehrti. De warte druf, daß sich des Wassa bwegt. 1.9

⁴ Denn dr Engel vum Herrn fahrt vu Ziit zue Ziit rab in d Teich un bwegt des Wassa. Wer etze zerscht niigoht, nohchdem sich des Wassa bwegt het, der wird gsund, an wela Kranket er au lietet.

⁵ S war aba dert ä Mensch, der liet achtdädrißig Johr krank do.

⁶ Als Jesus den liege sieht un ghärt het, daß sa scho so lang gläge het, sait da(er) zue nem: Willsch dü gsund wäre?

⁷ D Kranke git nem zantwort: Herr, i(ich) ha kei Mensch, der mi in d Teich hole doet, wenn des Wassa sich bwegt het; wenn i(ich) aba hikumm, so schtiegt ä andere vor ma inä.

⁸ Jesus sait zue nem: Schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!

⁹ Un gli druf wird der Mensch gsund un nimmt si Bett un goht Heim.

S war aba a däm Dag Sabbat.

¹⁰ Do sage de Jude zuecdem, der gsund wore war: S isch hiit Sabbat; dü darfsch di Bett nit schleipfe (schläppe).

¹¹ Er git ne zantwort: Der mi gsund gmacht het, sait zue ma(mir): Nimm di Bett un gang Heim!

¹² Do froge sie nen: Wer isch des gsi, der zue dir gsait het: Nimm di Bett un gang Heim?

¹³ Der aba gsund wore war, het nit gwißt, wer s war; denn Jesus war wäg, well so viel Lit a däm Platz ware.

¹⁴ Dnohch findet nen Jesus im Tempel un sait zue nem: Lueg, dü bisch gsund wore; sündige etze nimi, daß dir nit ebis Schlimmeres bassiert.

¹⁵ Der Mensch goht hi un vuzehlt d Jude, s isch Jesus, dr mi gsund gmacht het.

¹⁶ Drum vufolgte d Jude Jesus, wel la(er) des am Sabbat doe het.

¹⁷ Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf däne Dag, un i(ich) schaff (wirkt) au.

¹⁸ Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.

D Vollmacht vum Bue

¹⁹ Do git Jesus zantwort un sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Dr Bue ka nigs vu sich üs doe, sundern nur, was sa(er) d Vada (Babbe) doe sieht; denn was der doet, des gliche doet au dr Bue.

²⁰ Denn dr Vada (Babbe) het d Bue leb(lieb) (leeb) un zeigt nem alles, was sa(er) doe soll, un doet nem noh greßeri Sache (Werke) zeigä, so daß ihr äich vuwundere den.

²¹ Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.

²² Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,

²³ dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.

²⁴ Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit in`s Gricht, sundern na(er) isch vum Dod zum Läbä durigange.

²⁵ Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

²⁶ Denn we d Vada (Babbe) des Läbä het in sich selba, so het da(er) au däm Bue ge, des Läbä z ha in sich selba;

²⁷ un na(er) het nem Vollmacht ge, des Gricht z mache (hebe, halte), wel la(er) d Menschebue isch.

²⁸ Wundere äich dodriba nit. Denn s kummt de Schtund, in der alli, de in d Gräber sin, sini Schtimm härä wäre,

²⁹ un wäre voekumme, de wo Guetes doe hän, zue d Uferschtehig zum Läbä, de wo aba Beses doe hän, zue d Uferschtehig zum Gricht.

³⁰ Ich ka nigs vu ma(mir) üs doe. We i(ich) her, so richte i(ich), un mi Gricht isch Grecht; denn i(ich) suech nit mi Wille, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

Des Ziignis fir d Bue

³¹ Wenn i(ich) vu ma(mir) selbscht ziige bi, so isch mi Ziignis nit wohr.

³² Ä andere isch's, der vu ma(mir) ziigt (zeugt); un i(ich) weiß, daß des Ziignis wohr isch, des sa(er) vu ma(mir) git.

³³ Ihr hän zue Johannes gschickt, un na(er) het de Wohret beziigt.

³⁴ Ich aba nihm nit Ziignis vu nem Mensch a; sundern i(ich) sag des, dmit ihr selig wäre.

³⁵ Er war ä brennendes un scheinendes Lecht; ihr aba wellet ä kleini Wieli frehlich si in sinem Lecht.

³⁶ Ich aba ha ä greßeres Ziignis als des vum Johannes; denn de Sache (Werke), de ma(mir) d Vada (Babbe) ge het, dmit i(ich) sie mach (vollbring), ebe de Sache (Werke), de i(ich) doe ha, beziige vu ma(mir), daß mi d Vada (Babbe) gschickt het.

³⁷ Un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, het vu ma(mir) Ziignis ge. Ihr hän nemols sini Schtimm ghärt noh sini Gschtalt gsähne,

³⁸ un si Wort len na nit in äich huse; denn ihr glaube däm nit, den na gschickt het.

³⁹ Ihr sueche in d Schrift, denn ihr meine, ihr hän des ewige Läbä drin; un sie isch's, de vu ma(mir) ziigt (zeugt);

⁴⁰ aba ihr wen nit zue ma(mir) kumme, daß ihr des Läbä hättet.

⁴¹ Ich nihm nit Ehri vu Mensche;

⁴² aba i(ich) kenn äich, daß ihr nit Gottes Lebi (Liebe) in äich hän.

⁴³ Ich bi kumme im Name vu minem Vada (Babbe), un ihr nähmä mi nit a. Wenn ä andere kumme wird in sinem eigene Name, den den na anähme.

⁴⁴ We kenne ihr glaube, de ihr Ehri vuänanda nähmä den, un d Ehri, de vum älleinige Gott isch, suecht da nit?

⁴⁵ Ihr mehn nit meine, daß i(ich) äich vor rem Vada (Babbe) vuklage wär; s isch eina, der äich vuklagt: Moses, uf den ihr hofft.

⁴⁶ Wenn ihr Moses glaubte dätet, so au ma(mir); denn er het vu ma(mir) gschriebe.

⁴⁷ Wenn ihr aba sinere Schrift nit glaubt, we den na dann(dnoh) minem Wort glaube?