João 8

Jesus un de Ehebrecherin

¹ Jesus aba goht zum Elberg.

² Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na(er) het sich anekockt un lehrt sie.

³ Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi

⁴ un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.

⁵ Moses aba het uns(us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?

⁶ Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.

⁷ Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.

⁸ Un na(er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.

⁹ Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.

¹⁰ Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?

¹¹ Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i(ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.

Jesus des Lecht dr Welt

¹² Do schwätzt Jesus abamols zue nene un sait: Ich bi des (d) Lecht dr Welt. Wer ma(mir) nachfolgt, der wird nit wandle im Dunkle, sundern wird des Lecht vum Läbä ha.

¹³ Do sage d Pharisäer zue nem: Dü gibsch Ziignis vu dir selbscht; di Ziignis isch nit wohr.

¹⁴ Jesus git zantwort un sait zue nene: Au wenn i(ich) vu ma(mir) selbscht ziig, isch mi Ziignis wohr; denn i(ich) weiß, woher i(ich) kumme bi un wohi i(ich) gang; ihr aba wißet nit, woher i(ich) kumm odr wohi i(ich) gang.

¹⁵ Ihr richte nohch rem Fleisch, i(ich) richt nemads.

¹⁶ Wenn i(ich) aba richt, so isch mi Richte Grecht; denn i(ich) bi's nit ällei, sundern i(ich) un d Vada (Babbe), der mi gschickt het.

¹⁷ Au schtoht in äirem Gsetz gschriebe, daß zweier Mensch Ziignis wohr isch.

¹⁸ Ich bi's, der vu sich selbscht ziigt (zeugt); un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, ziigt (zeugt) au vu ma(mir).

¹⁹ Do froge sie nen: Wo isch di Vada (Babbe)? Jesus git zantwort: Ihr kennt mi nit noh mi Vada (Babbe); wenn ihr mi kenne dätet, so däte na au mi Vada (Babbe) kenne.

²⁰ De Wort het Jesus an däm Gotteskaschte gschwätzt, als sa(er) glehrt het im Tempel; un nemads het nen packt, denn sini Schtund war noh nit kumme.

Jesus si Wäg

²¹ Do sait Jesus abamols zue nene: Ich gang wäg, un ihr den mi sueche un in äira Sinde schterbe. Wo i(ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.

²² Do sage d Jude: Will er sich denn selbscht umbringe, daß sa(er) sait: Wohi i(ich) gang, do kennt ihr nit hikumme?

²³ Un na(er) sait zue nene: Ihr sin vu unde her, i(ich) bi vu obe her; ihr sin vu d Welt, i(ich) bi nit vu d Welt.

²⁴ Drum ha i(ich) äich gsait, daß ihr schterbe den in äire Sinde; denn wenn ihr nit glaube den, daß i(ich)`s bi, den na schterbe in äire Sinde.

²⁵ Do froge sie nen: Wer bisch dü denn? Un Jesus sait zue nene: Zerst des, was i(ich) äich au sag.

²⁶ Ich ha viel vu äich z sage un z richte. Aba der mi gschickt het, isch wohr, un was i(ich) vu nem ghärt ha, des sag i(ich) zue d Welt.

²⁷ D Lit vuschten aba nit, daß sa zue nene vum Vada (Babbe) schwätzt.

²⁸ Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr d Menschebue hoch hebe den, dann(dnoh) wäre na erkenne, daß i(ich)`s bi un nigs vu ma(mir) selba doe, sundern, we mi d Vada (Babbe) glehrt het, so schwätz i(ich).

²⁹ Un der mi gschickt het, isch mit ma(mir). Er losst mi nit ällei; denn i(ich) doe alliziit, was nem gfallt.

D Fräiheit

³⁰ Als sa(er) des gsait het, glaube vieli a nen.

³¹ Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger

³² un den d Wohret erkenne, un d Wohret wird äich fräi mache.

³³ Do antworte sie nem: Mir sin Abrahams Kinda un sin nemols jemandes Knecht gsi. We saisch dü dann(dnoh): Ihr sollet fräi wäre?

³⁴ Jesus git ne zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer Sindige doet, der isch dr Sinde Knecht.

³⁵ D Knecht bliebt nit ewig im Hus; dr Bue bliebe ewig.

³⁶ Wenn äich etze d Bue fräi macht, so sin na wirklich fräi.

Kindschafte

³⁷ Ich weiß wohl, daß ihr Abrahams Kinda sin; aba ihr suecht mi umzbringe, denn mi Wort findet bi äich kei Platz.

³⁸ Ich sag, was i(ich) vu minem Vada (Babbe) gsähne ha; un ihr den, was ihr vu äirem Vada (Babbe) ghärt hän.

³⁹ Sie antworte un sage zue nem: Abraham isch unsa Vada (Babbe). Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr Abrahams Kinda wäret, so dätt da Abrahams Werke.

⁴⁰ Etze aba sueche na mi umzbringe, ä Mensch, der äich d Wohret gsait het, we i(ich) sie vu Gott ghärt ha. Des het Abraham nit doe.

⁴¹ Ihr den de Werke vu äirem Vada (Babbe). Do sage sie zue nem: Mir sin nit unehelich uf d Welt kumme ; ma(mir) hän ä Vada (Babbe): Gott.

⁴² Jesus sait zue nene: Wär Gott aicha Vada (Babbe), so däteda mich liebe; denn i(ich) bi vu Gott üsgange un kumm vu nem; denn i(ich) bi nit vu selbscht kumme, sundern na(er) het mi gschickt.

⁴³ Wurum vuschtehn ihr denn mi Schproch nit? Wel la mi Wort nit härä kennt!

⁴⁴ Ihr hän d Deufel zum Vada (Babbe), un nohch äirem Vada (Babbe) sinere Luscht wen na läbä. Der isch ä Mörda vu Afang a un schtoht nit in d Wohret; denn d Wohret isch nit in nem. Wenn er Lüge schwätzt, so schwätzt da üs sem Eigene; denn na isch ä Vulogene (Lugebaitel) un dr Vada (Babbe) vum Lege.

⁴⁵ Wel i(ich) aba d Wohret sag, glaube na ma(mir) nit.

Dr Händel um Jesus sini Ehri

⁴⁶ (d) Wer vu äich ka mi eina Sinde wägä azeige? Wenn i(ich) aba d Wohret sag, wurum glaube na ma(mir) nit?

⁴⁷ Wer vu Gott isch, der härt Gottes Wort; ihr härt nit, wel la nit vu Gott sin.

⁴⁸ Do antwortete d Jude un sage zue nem: Sage ma nit mit Recht, daß dü ä Samariter bisch un ä bese Geischt hesch?

⁴⁹ Jesus git zantwort: Ich ha kei bese Geischt, sundern i(ich) ehr mi Vada (Babbe), aba ihr vuwert ma(mir) d Ehri.

⁵⁰ Ich suech nit mi Ehri; s isch aba eina, der sie suecht, un na(er) richtet.

⁵¹ Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit säh in Ewigkeit.

⁵² Do sage d Jude zue nem: Etze erkenne ma, daß dü ä bese Geischt hesch. Abraham isch gschtorbe un d Prophete, un dü saisch: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit schmeckä in Ewigkeit.

⁵³ Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Abraham, der gschtorbe isch? Un d Prophete sin gschtorbe. Was machsch dü üs dir selbscht?

⁵⁴ Jesus git zantwort: Wenn i(ich) mich selba ehr, so isch mi Ehri nigs. S isch aba mi Vada (Babbe), der mi ehrt, vu däm ihr sage: Er isch unsa Gott;

⁵⁵ un ihr kennt nen nit; i(ich) aba kenn nen. Un wenn i(ich) sage wot: Ich kenn nen nit, so wird i(ich) ä Vulogene (Lugebaitel), we ihr sin. Aba i(ich) kenn nen un halt si Wort.

⁵⁶ Abraham, äich Vada (Babbe), war froh, daß sa(er) mi Dag säh soll, un na(er) het nen gsäh un freut sich.

⁵⁷ Do sage d Jude zue nem: Dü bisch noh nit fuchzig Johr alt un hesch Abraham gsähne?

⁵⁸ Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i(ich) sag äich: Ehe Abraham war, bi i(ich).

⁵⁹ Do hebe sie Schtei (Wackes) uf, um uf nen z werfe. Aba Jesus vuschteckt sich un goht zum Tempel üsä.