Lucas 8

Jesus un d Wieba

¹ Un s isch bassiert dnohch, daß er durch Schtädt un Derfa (Käffa) zoge isch un predigt un vukindigt s Evangelium vum Rich Gottes; un de Zwöelf ware mit nem,

² dzue ä baar Wieba, de er gsund gmacht het vu bese Geischta un Krankheite, nämlich Maria, gnennt Magdalena, vun der siebä besi Geischta üsgfahre ware,

³ un Johanna, des Wieb vum Chuzas, vumä Vuwalta vum Herodes, un Susanna un vieli anderi, de nene diene mit ihrer Habe.

Vum Säma

(Mt 13,1-9; Mk 4,1-9)

⁴ Als etze ä großi Schar Lit binanda war un sie üs d Schtädt zue nem kumme sin, schwätzt er in nem Glichnis:

⁵ S goht ä Säma üs, z saje si Same. Un indäm er sajt, flegt einiges uf d Wäg un wird vutrammt, un d Vegel unda rem Himmel fräßen's uf.

⁶ Un einiges flegt uf d Fels; un als ses ufgoht, vudorrt`s, wel`s keini Fiichtigkeit het.

⁷ Un einiges flegt midde unda d Dorne; un de Dorne gehn mit uf un erstickte's.

⁸ Un einiges flegt uf guetes Land; un s goht uf un trait hundertfach Frucht. Als er des gsait het, reft er: Wer Ohre het z häre, der soll härä!

D Sinn vu d Glichnisse

(Mt 13,10-17; Mk 4,10-12)

⁹ S froge nen aba sini Jinger, was des Glichnis beditet.

¹⁰ Er aba sait: Äi(ich) isch's ge, de Gheimniss vum Rich Gottes z vuschtoh, d andere aba in Glichnisse, dmit sie`s nit sähn, au wenn sie`s sähn, un nit vuschtehn, au wenn sie`s häre.

D Sinn vum Säma

(Mt 13,18-23; Mk 4,13-20)

¹¹ Des Glichnis aba beditet des: Dr Same isch des Wort Gottes.

¹² De aba uf fem Wäg, des sin de, de s häre; dnohch kummt dr Deufel un nimmt des Wort üs ihrem Herz, dmit sie nit glaube un selig wäre.

¹³ De aba uf fem Felse sin de: wenn sie`s häre, nähmä sie des Wort mit Fräid(Freud) uf. Doch sie hän keini Wurzle; ä Ziitlang glaube sie, un zue dr Ziit wenn d Afechtig kunnt flege sie ab.

¹⁴ Was aba unda d Dorne flegt, sin de, de s häre un gehn hi un erschticke unda d Sorge, däm Richtum un d Fräid(Freud) am Läbä un bringe keini Frucht.

¹⁵ Des aba uf fem guete Land sin de, de des Wort häre un bhalte in nem feine, guete Herz un bringe Frucht in Geduld.

Vum Lecht un vum rechte Häre

(Mk 4,21-25)

¹⁶ Nemad aba zindet ä Lecht a un deckt`s mit nem Gfäß zue odr hockt`s unda ä Bank; sundern er hockt`s uf ä Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.

¹⁷ Denn s isch nigs vuborge, was nit bekannt wäre soll, au nigs geheim, was nit bekannt wird un an d Dag kumme soll.

¹⁸ So luege etze druf, we ihr zuehert; denn wer do het, däm wird ge; wer aba nit het, däm wird au des gnumme, was er meinet z ha.

Jesu wahri Vuwandti

(Mt 12,46-50; Mk 3,31-35)

¹⁹ S kumme aba sini Muetter un sini Breda zue nem un kenne wägä dr Lit nit zue nem glange.

²⁰ Do wird nem gsait: di Muetter un dini Breda schtehn druße un wen di säh.

²¹ Er aba git zantwort un sait zue nene: Mi Muetter un mini Breda sin de, de Gottes Wort häre un den.

D Schturm

(Mt 8,23-27; Mk 4,35-41)

²² Un s isch bassiert an nem der Däg, daß er in ä Boot schtiegt mit sinene Jinger; un er sait zue nene: Len uns(us) iba d See fahre. Un sie schtoße vum Land ab.

²³ Un als sie fahre, schloft er i. Un s kummt ä Windwirbel iba d See, un d Wellä ibafalle sie, un sie ware in großa Gfahr.

²⁴ Do gehn sie zue nem un weckte nen uf un sage: Meischta, Meischta, ma(mir) kumme um! Do schtoht er uf un schelt d Wind un d Woge vum Wassa, un sie lege sich, un s entschtoht ä Schtilli.

²⁵ Er sait aba zue nene: Wo isch aicha Glaube? Sie aba firchte sich un vuwundrete sich un sage zueänanda: Wer isch der? Au däm Wind un däm Wassa bfiehlt er, un sie sin nem hörig.

D bsessene Gerasener

(Mt 8,28-34; Mk 5,1-20)

²⁶ Un sie fahre witer in d Gegend dr Gerasener, de Galiläa gege ibalit.

²⁷ Un als er ans Land kunnt, trifft da ä Ma üs dr Schtadt, der het besi Geischta; er trait sit langa Ziit keini Kleida me un bliebt in keinem Hus, sundern in d Grabhöhlene.

²⁸ Als er aba Jesus sieht, brellt er uf un flegt vor rem ane un reft lut: Was willsch dü vu ma(mir), Jesus, dü Bue Gottes vum Allahechschte? Ich bitt di: Quäl mi nit!

²⁹ Denn er het däm schlechte Geischt bpfohle, üs däm Mensch üszfahre. Denn der het nen langi Ziit plagt; un er wird mit Kette un Fessle bunde un gfange ghalte, doch er vuriß sini Fessle un wird vu däm bese Geischt in d Wüschte triebe.

³⁰ Un Jesus het nen gfrogt: We heißesch dü? Er git zantwort: Legion. Denn s ware vieli besi Geischta in nen gfahre.

³¹ Un sie bitt nen, daß er ne nit bpfiehlt, in d Abgrund z fahre.

³² S war aba dert uf däm Berg ä großi Herde Säu uf dr Weid (Heet). Un sie bitt nen, daß er ne gschtatet, in de Säu z fahre. Un na(er) gschtatet s dene.

³³ Do fahre de bese Geischta vum Mensch üs un fahre in d Säu; un d Herde schtürmt d Schtich abe in d See un vusüfft.

³⁴ Als aba d Hirte sähn, was do bassiert isch, haue sie ab un vuzehle`s in dr Schtadt un in d Derfa (Käffa).

³⁵ Do gehn d Lit üsä, um sich des a zluege, was gschähe war, un kumme zue Jesus un find d Mensch, vum däm besi Geischta üsgfahre ware, sitzend zue d Feß Jesus, azogä un vuninftig, un sie vuschrekä.

³⁶ Un des gsähne hän, vuzehle ne, we dr Bsessene gsund wore war.

³⁷ Un di ganze Lit üs däm umliegende Land dr Gerasener bitte nen, vu nene fortzgoh; denn s het sie großi Angscht packt. Un na(er) schtiegt ins Boot un kehrt zruck.

³⁸ Aba dr Ma, vum däm de bese Geischta üsgfahre ware, bittet nen, daß er bi nem bliebe dirft. Aba Jesus schickt nen fort un sait:

³⁹ Gang wieda heim un sag, was fir ä großi Sach Gott an dir doe het. Un na(er) goht hi un vukindigt iba all in dr Schtadt, was fir ä großi Sach Jesus a nem doe het.

D Heilig vum bloetflissige Wieb un d Uferweckig vu dr Dochta vum Jaïrus

(Mt 9,18-26; Mk 5,21-43)

⁴⁰ Als Jesus zruckkummt, nimmt nen des Volk uf; denn sie warte alli uf nen.

⁴¹ Un lueg, do kummt ä Ma mit Name Jaïrus, der ä Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) war, un flegt Jesus vor d Feß un bittet nen, in si Hus z kumme;

⁴² denn er het ä einzigi Dochta vu etwa zwöelf Johr, de liet in d letschte Zig. Un als er inegoht, drängt nen des Volk.

⁴³ Un ä Wieb het d Bloetfluß sit zwöelf Johr; de het alles, was sie zum Läbä het, fir d Dokta ufgwendet un ka vu keinem gheilt wäre.

⁴⁴ De kunnt vu hinte a nen rah un brihrt d Saum vu sinem Gwand (Häß); un gli druf härt ihr Bloetfluß uf.

⁴⁵ Un Jesus het gfrogt: Wer het mi brihrt? Als ses aba alli abschtritte, sait Petrus: Meischta, des Volk drängt un druckt di.

⁴⁶ Jesus aba sait: S het mi jemads brihrt; denn i(ich) ha gschpirt, daß ä Kraft vu ma(mir) üsgange isch.

⁴⁷ Als aba des Wieb sieht, daß s nit vuborge bliebe ka, kummt sie mit Zittre un flegt vor rem ane un vukindet vor alle Lit, wurum sie nen agrihrt het, un we sie gli druf gsund wore war.

⁴⁸ Er aba sait zue ihrä: Mini Dochta, di Glaube het dir ghulfe. Gang hi in Friede!

⁴⁹ Als er noh schwätzt, kummt eina vu d Lit vum Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus) un sait: di Dochta isch gschtorbe; bmeh d Meischta nimi.

⁵⁰ Als aba Jesus des ghärt het, git er nem zantwort: Fircht di nit; glaub nur, so wird sie gsund!

⁵¹ Als er aba in des Hus kummt, losst er nemads mit inegoh als Petrus un Johannes un Jakobus un d Vada (Babbe) un d Muetter vum Kind.

⁵² Sie hilä aba alli un klage um sie. Er aba sait: Hilet nit! Sie isch nit gschtorbe, sundern sie schloft.

⁵³ Un sie lache nen uns(us), denn sie wiße, daß sie gschtorbe war.

⁵⁴ Er aba nimmt sie bi dr Hand un reft: Kind, schtand uf!

⁵⁵ Un ihr Geischt kummt wieda, un sie schtoht gli druf uf. Un na(er) bpfiehlt, ma soll ihr z ässä ge.

⁵⁶ Un ihri Eltere vuschrecke arg. Er aba bfielt tene, nemads zue sage, was gschähe war.