Mateus 17

D Vuklärig vu Jesus

(Mk 9,2-13; Lk 9,28-36)

¹ Un nohch sechs Däg nimmt Jesus mit sich Petrus un Jakobus un Johannes, däm si Brueda, un fihrt sie ällei uf ä hohe Berg.

² Un na(er) isch vuklärt vor ne, un si Gsicht(Visasch) laichtet we d Sunne, un sini Kleida wäre wiß we`s Lecht.

³ Un lueg (gib obacht), do erschiene Moses un Elia; de schwätze mit nem.

⁴ Petrus aba fangt an un het gsait zue Jesus: Herr, do isch guet si! Willsch dü, so will i(ich) do dräi Hitte bäue, dir eini, Moses eini un Elia eini.

⁵ Als sa(er) noh so schwätzt, lueg (gib obacht), do ibaschattet sie ä lichti Wolke. Un lueg (gib obacht), ä Schtimm üs dr Wolke het gsait: Des isch mi liebe Bue, an däm i(ich) Wohlgfalle ha; uf dän solle na härä!

⁶ Als des d Jinger ghärt hän, flege sie uf ihri Gsicht(Visasch) un vuschrekä arg.

⁷ Jesus aba kunnt zue nene, rihrt sie an un het gsait: Schtehn uf un firchte äich nit!

⁸ Als sie aba ihri Auge ufhebe, sähn sie nemads als Jesus ällei.

⁹ Un als sie vum Berg nabgehn, bfielt ne Jesus un het gsait: Ihr sollt vu der Erschinig nemads sage, bis dr Menschebue vu d Dote ufgschtande isch.

¹⁰ Un sini Jinger froge nen un hän gsait: Wurum sage denn d Schriftglehrti, zerscht müsse Elia kumme?

¹¹ Jesus git zantwort un het gsait zue nene: Elia soll scho kumme un alles zrechtbringe.

¹² Doch i(ich) sag äich: Elia isch scho kumme, aba sie hän nen nit agnumme, sundern hän mit nem doe, was sie wen. So wird au dr Menschebue durch sie liede mese.

¹³ Do vuschten d Jinger, daß sa(er) vu Johannes däm Däufer zue nene gschwätzt het.

D Heilig vumä mondsüchtige Bebli

(Mk 9,14-29; Lk 9,37-42)

¹⁴ Un als sie zue d Lit kumme, kunnt ä Mensch zue nem, flegt nem vor d Feß

¹⁵ un het gsait: Herr, erbarm di iba mi Bue! denn na(er) isch mondsüchtig un het schwer zue liede; er flegt me(oft) ins Fiir un me(oft) ins Wassa;

¹⁶ un i(ich) ha nen zue dinene Jinger brocht, un sie kenne nem nit helfe.

¹⁷ Jesus aba git zantwort un het gsait: O dü ungläubiges un vukehrtes Gschlecht, we lang soll i(ich) bi äich si? We lang soll i(ich) äich ertrage? Hole nen ma(mir) her!

¹⁸ Un Jesus schelt nen; un dr bese Geischt fahrt üs vu nem, un des Bebli isch gsund gsi zue dselbe Schtund.

¹⁹ Do kumme sini Jinger zue nem, als sie ällei ware, un froge: Wurum kenne ma(mir) nen nit üstriebe?

²⁰ Er aba het gsait zue nene: Wägä äirem kliene Glaube. Denn gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän we ä Senfkorn, so kennt ihr sage zue däm Berg: Heb di derthi!, so wird da(er) sich hebe; un äich wird nigs unmeglich si.

²¹

Di zweiti Ankündigig vu Jesus Liede un Uferschtehig

(Mk 9,30-32; Lk 9,43-45)

²² Als sie aba binanda ware in Galiläa, het Jesus zue nene gsait: Dr Menschebue wird ibaantwortet wäre in d Händ(Pfode) dr Mensche,

²³ un sie wäre nen umbringe, un am dritte Dag wird da(er) ufschtoh. Un sie wäre arg trurig.

D Tempelschtiir

²⁴ Als sie drno nohch Kapernaum kumme, kumme zue Petrus, de d Tempelgrosche inähme, un hän gsait: Doet aicha Meischta nit d Tempelgrosche ge?

²⁵ Er het gsait: Doch. Un als sa(er) heimkummt, kummt nem Jesus zvor un het gfrogt: Was meinsch dü, Simon? Vu wäm nähmä d Kenig uf d Erde Zoll odr Schtiire (Zinsgrosche): vu ihre Kinda odr vu d Fremde?

²⁶ Als sa(er) git zantwort: Vu d Fremde, het Jesus zue nem gsait: So sin d Kinda fräi.

²⁷ Dmit ma(mir) däne aba kei Aschtoß ge wän, gang hi an d See un wirf d Angle üs, un d erschte Fisch, der rufkummt, sälla nimm; un wenn dü si Mul ufmachsch, wirsch dü ä zweigroscheschtickli finde; des nimm un gib's ne fir mich un dich.