Mateus 19

(Mk 10,1-12)

¹ Un s isch bassiert, als Jesus des Gschwätzt het, daß sa(er) sich ufgmacht het üs Galiläa un kummt in des Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan;

² un ä großi Schar Lit goht nem nohch, un na(er) heilt sie dert.

³ Do kumme Pharisäer zue nem un vusuechte nen un hän gsait: Isch's recht, daß sich ä Ma üs irgendeinem Grund vu sinem Wieb schiedet?

⁴ Er aba git zantwort un het gsait: Hän ihr nit gläse: Der im Afang d Mensch gschaffe het, het sie als Ma un Wieb gschaffe

⁵ un het gsait (1. Moses 2,24): "Drum wird ä Ma Vada (Babbe) un Muetter vulo un an si Wieb hänge, un de zwei wäre ei Fleisch si"?

⁶ So sin sie drno nimi zwei, sundern ei Fleisch. Was drno Gott zsämmegfegt het, des soll dr Mensch nit trenne!

⁷ Do froge sie: Wurum het dann(dnoh) Moses bpfohle, ihr ä Scheidebref z ge un sich vu ihr z trenne?

⁸ Er het zue nene gsait: Moses het äich des recht ge, äich z trenne vu äire Wieba, wägä äirem härte Herz; vu Afang a aba isch's nit so gsi.

⁹ Ich aba sag äich: Wer sich vu sinem Wieb schiedet, s isch denn wägä Ehebruch, un hirotet ä anderi, der bricht d Ehe.

¹⁰ Do sage sini Jinger zue nem: Schtehn de Sache vumä Ma mit sinem Wieb so, dann(dnoh) isch's nit guet z hirote.

¹¹ Er het aba zue nene gsait: Des Wort fasse (blicke) nit alli, sundern nur de, däne`s ge isch.

¹² Denn ä baar sin uf d Welt unfähig zue d Ehe; anderi sin vu d Mensche dzue unfähig gmacht; un wieda anderi hän sich selbscht dzue unfähig gmacht um`s Himmelrich wille. Wer`s fasse (blicke) ka, der fasses (blickts)!

D Segnig vu d Kinda

(Mk 10,13-16; Lk 18,15-17)

¹³ Do wäre Kinda zue nem brocht, dmit da(er) d Händ(Pfode) uf sie legt un bätet. D Jinger aba brelle sie an.

¹⁴ Aba Jesus het gsait: Len de Kinda un wehret ne nit, zue ma(mir) z kumme; denn däne ghärt s Himmelrich.

¹⁵ Un na(er) legt d Händ(Pfode) uf sie un zeht vu dert witer.

D Gfahr vum viele Geld

(Mk 10,17-27; Lk 18,18-27)

¹⁶ Un lueg (gib obacht), eina kunnt zue nem un het gfrogt: Meischta, was soll i(ich) Guetes doe, dmit i(ich) s ewige Läbä ha?

¹⁷ Er aba het gsait zue nem: Was frogsch dü mich nohch däm, was guet isch? Guet isch nur Eina. Willsch dü aba ins Läbä igo, so halt d Gebote.

¹⁸ Do het da(er) nen gfrogt: Weli? Jesus aba het gsait: "Dü sollsch nit umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis ge;

¹⁹ ehre Vada (Babbe) un Muetter" (2. Moses 20,12- 16); un: "Dü sollsch di Nächschte liebe we dich selbscht" (3. Moses 19,18).

²⁰ Do het des Bebli zue nem gsait: Des ha i(ich) alles ghalte; was fehlt ma(mir) noh?

²¹ Jesus git zantwort nem: Willsch dü ganz guet si, so gang hi, vukauf, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha; un kumm un folg ma(mir) nohch!

²² Als des Bebli des Wort ghärt het, goht da(er) trurig dvu; denn na(er) het vieli Sache.

²³ Jesus aba het zue sinene Jinger gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ä Richä wird schwer ins Himmelrich kumme.

²⁴ Un witer sag i(ich) äich: S isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä ins Rich Gottes kummt.

²⁵ Als des sini Jinger ghärt hän, vuschrecke sie sich arg un hän gsait: Ha, wer ka dann(dnoh) selig wäre?

²⁶ Jesus aba het sie a gluegt un het gsait zue nene: Bi d Mensche isch's unmeglich; aba bi Gott sin alli Sache meglich.

Dr Lohn vum Nohchfolge

(Mk 10,28-31; Lk 18,28-30)

²⁷ Do fangt Petrus a un het gsait zue nem: lueg (gib obacht), ma(mir) hän alles vulo un sin dir nochgange; was wird uns(us) dfir ge?

²⁸ Jesus aba het zue nene gsait: Gwiß, i(ich) sag äich: Ihr, de ihr ma(mir) nochgange sin, ihr den bi d Wiedageburt, wenn dr Menschebue hocke wird uf fem Thron sinere Herrlichkeit, au hocke uf zwöelf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.

²⁹ Un wer Hiisa odr Breda odr Schweschtare odr Vada (Babbe) odr Muetter odr Kinda odr Äcker vulosst wägä minem Name, der wird's hundatfach gregä un s ewige Läbä erbe.

³⁰ Aba vieli, de di Erschte sin, wäre di Letschte un di Letschte wäre di Erschte si.