Mateus 21

Jesu Izug in Jerusalem

(Mk 11,1-10; Lk 19,29-38; Joh 12,12-19)

¹ Als sie drno in d Nechi vu Jerusalem kumme, nohch Betfage an d Elberg, schickt Jesus zwei Jinger vorus

² un het gsait zue nene: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor äich liet, un gli den ihr ä Eselin abunde find un ä Esili bi ihr; binde sie los un fihrt sie zue ma(mir)!

³ Un wenn äich jemads ebis sag wird, so sage: D Herr bruucht ihra. Gli wird da(er) sie äich ibalosse.

⁴ Des isch bassiert aba, dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophete, der do sait (Sacharja 9,9): "

⁵ Sagt d Dochta Zion: lueg (gib obacht), di Kenig kummt zue dir sanftmütig un rietet uf nem Esel un uf nem Esili, däm Junge vumä Laschttiers."

⁶ D Jinger gehn hi un hän alles gmacht, we nene Jesus bfohle het,

⁷ un bringe d Eselin un des Esili un lege ihri Kleida druf, un na(er) het sich druf ghockt.

⁸ Aba ä arg großi Schar Lit legt ihri Kleida uf d Wäg; anderi haue Zwiegli vu d Baim un schtreute sie uf d Wäg.

⁹ D Lit aba, de nem vorusgange un nohch gfolgt sin, brelle: Hosianna däm Bue David! Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn! Hosianna in dr Hechi!

¹⁰ Un als sa(er) in Jerusalem izeht, regte sich di ganzi Schtadt un het gfrogt: Wer isch der?

¹¹ D Lit aba hän gsait: Des isch Jesus, dr Prophet üs Nazareth in Galiläa.

D Tempel

(Mk 11,15-19; Lk 19,45-48; Joh 2,13-16)

¹² Un Jesus goht in d Tempel inä un trieb üsä alli Vukäufa un Käufa im Tempel un schuckt de Tisch vu d Geldwechsla um un de Ständ vu d Dubehändla

¹³ un het gsait zue nene: S schtoht gschribe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus heiße"; ihr aba macht ä Raibahehli drus.

¹⁴ Un s gehn zue nem Blindi un Lahmi im Tempel, un na(er) heilt sie.

¹⁵ Als aba d Hohenpriester un Schriftglehrti de Wunda sähn, de na(er) doet, un d Kinda, de im Tempel brellä: Hosianna däm Bue David!, ärgere sie sich

¹⁶ un sage zue nem: Hersch dü au, was de sage? Jesus git zantwort ne: Häjo! Hän ihr ne gläse (Psalm 8,3): "Us däm Mul (Gosch) vu d Unmindige un Säuglinge hesch dü dir Lob gmacht"?

¹⁷ Un na(er) het sie schtoh glo un goht zue d Schtadt üsä nohch Betanien un bliebt dert iba Nacht.

D vudorrte Fiegebaum

(Mk 11,12-14.20-24)

¹⁸ Als sa(er) aba am Morgen wieda in d Schtadt goht, het da(er) hunga ka.

¹⁹ Un na(er) het ä Fiegebaum am Wäg gsäh, goht hi un findet nigs dra als Blätta un het gsait zue nem: Etze wachst uf dir nemols me Frucht! Un d Fiegebaum vudorrt gli druf.

²⁰ Un als des d Jinger sähn, vuwundrete sie sich un froge: We isch der Fiegebaum so gschwind vudorrt?

²¹ Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän un nit zwieflet, so den ihr nit ällei Tade we de mit däm Fiegebaum, sundern, wenn ihr zue däm Berg sage: Heb di un wirf di ins Meer!, so wird's bassiere.

²² Un alles, was ihr bittet im Gebet, wenn ihr glaube, so den ihr's gregä.

Di Frog nohch Jesu Vollmacht

(Mk 11,27-33; Lk 20,1-8)

²³ Un als sa(er) in d Tempel kummt un lehrt, kumme d Hohenpriester un di Älteschte vum Volk zue nem un froge: Üs wela Vollmacht doesch dü des, un wer het dir de Vollmacht ge?

²⁴ Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; wenn ihr ma(mir) des sage den, will i(ich) äich au sage, üs wela Vollmacht i(ich) des doe.

²⁵ Wuher war de Daufe vum Johannes? War sie vum Himmel odr vu d Mensche? Do luege sie's sich a un hän gsait: Sage ma(mir), sie war vum Himmel, so wird da(er) zue uns(us) sage: Wurum hän ihr nem dann(dnoh) nit glaubt?

²⁶ Sage ma(mir) aba, sie war vu Mensche, so mehn ma(mir) uns(us) vor rem Volk firchte, denn sie meine alli Johannes war ä Prophete.

²⁷ Un sie antworte Jesus un hän gsait: Mir wissen's nit. Do het er zue nene gsait: So sag i(ich) äich au nit, üs wela Vollmacht i(ich) des doe.

D Söhn

²⁸ Was meinet ihr aba? S het ä Ma zwei Buebä un goht zue däm erschte un het gsait: Mi Bue, gang hi un schaff hiit im Wiberg.

²⁹ Er git zantwort aba un het gsait: Nei, i(ich) will nit. Dnohch reut`s nen, un na(er) goht hi.

³⁰ Un dr Vada (Babbe) goht zum zweite Bue un het desselbe gsait. Der aba git zantwort un het gsait: Ja, Herr! un goht nit hi.

³¹ Wer vu däne beidi het d Wille vum Vada (Babbe) doe? Sie antworte: Dr erschte. Jesus het gsait zue nene: Gwiß, i(ich) sag äich: D Zöllna un Hure kumme eher ins Rich Gottes als ihr.

³² Denn Johannes kummt zue äich un lehrt äich d rechte Wäg, un ihr glaubtet nem nit; aba de Zöllna un Hure glaube nem. Un obwohl ihr's gsähne hän, den ihr trozdem nit Buße, so daß ihr nem dann(dnoh) au glaubt hättet.

Vu d bese Wigärtna

(Mk 12,1-12; Lk 20,9-19)

³³ Häre ä anderes Glichnis: S war ä Husherr, der legt ä Wiberg a un zeht ä Zaun drum un grabt ä Kelter dri un bäut ä Turm un vudlehnt nen an Wigärtna un goht üßa Land.

³⁴ Als drno de Ziit vu d Fricht kunnt, schickt da(er) sini Knecht zue d Wigärtna, dmit sie sini Fricht hole däte.

³⁵ Do nähmä de Wigärtna sini Knecht: eina schlen sie, d zweite bringe sie um, d dritte schteinigte sie.

³⁶ Abamols schickt da(er) anderi Knecht, me als des erschte Mol; un sie hän mit ne desselbe gmacht.

³⁷ Zletscht aba schickt da(er) si Bue zue nene un het sich gsait: Sie wäre sich vor minem Bue firchte.

³⁸ Als aba de Wigärtna d Bue sähn, sage sie zueänanda: Des isch dr Erbe; kummt, len uns(us) nen umbringe un si Erbguet an uns(us) bringe!

³⁹ Un sie nähmä nen un schtoße nen zum Wiberg üsä un den nen umbringe.

⁴⁰ Wenn drno dr Herr vum Wiberg kumme wird, was wird da(er) mit däne Wigärtna doe?

⁴¹ Sie antworte nem: Er wird d Bese ä beses End mache un si Wiberg andere Wigärtna vupachte, de nem d Fricht zue d rechte Ziit gän.

⁴² Jesus het gsait zue nene: Hän ihr ne gläse in dr Schrift (Psalm 118,22.23): "Dr Schtei (Wackes), den d Bäulit rüssgworfe hän, der isch zum Eckschtei wore. Vum Herrn isch des bassiert un isch ä Wunda vor unsari Auge"?

⁴³ Drum sag i(ich) äich: Des Rich Gottes wird vu äich gnumme un nem Volk ge wäre, des sini Fricht git.

⁴⁴ Un wer uf den Schtei (Wackes) flegt, der wird zerschelle; uf wen aba na(er) flegt, den wird da(er) zermalme.

⁴⁵ Un als de Hohenpriester un Pharisäer sini Glichnisse ghärt hän, erkenne sie, daß sa(er) vu nene schwätzt.

⁴⁶ Un sie vulange dnohch, nen zue ergriefe; aba sie firchte sich vor rem Volk, denn sie hebet (haltet) nen fir ä Prophete.