Bíblia ALMNT
Mateus 24
Des End vum Tempel
(Mk 13,1.2; Lk 21,5.6)
1 Un Jesus goht üs sem Tempel fort, un sini Jinger kumme zue nem un zeigte nem de Mure vum Tempel.
2 Er aba het gsait zue nene: Sähn ihr des allees? Gwiß, i(ich) sag äich: S wird do nit ei Schtei (Wackes) uf fem andere bliebe, de nit vubroche wäre.
D Wehe
(Mk 13,3-13; Lk 21,7-19)
3 Un als sa(er) uf fem Elberg hockt, kumme sini Jinger zue nem un sage, als sie ällei ware: Sag uns(us), wenn wird des bassiere? un was wird des Zeiche si fir di Kumme un fir s End vu d Welt?
4 Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Luege zue, daß äich nit jemads vufihrt.
5 Denn s wäre vieli kumme unda minem Name un sage: Ich bi dr Chrischtus, un sie wäre vieli vufihre.
6 Ihr den härä vu Kreg un Kregsgschrei; luege zue un erschreckt nit. Denn des mueß so bassiere; aba s isch noh nit s End do.
7 Denn s wird sich ä Volk gege s andere erhebe un ä Kenigrich gege des andere; un s wäre Hungasnet si un Erdbebe do un dert.
8 Des alles aba isch dr Afang vu d Wehe.
9 Dann(Dnoh) wäre sie äich dr Vufolgig priesge un äich umbringe. Un ihr den ghaßt wäre wägä minem Name wille vu ällei Mensche.
10 Dann(Dnoh) wäre vieli abfege un wäre sich undaänanda vurote un wäre sich undaänanda hasse.
11 Un s wäre sich vieli falsche Prophete erhebe un wäre vieli vufihre.
12 Un wel de Ungrechtigkeit ibahand nähmä wird, wird d Lebi (Liebe) in viele erkalte.
13 Wer aba vuharrt bis ans End, der wird selig wäre.
14 Un s wird predigt wäre des Evangelium vum Rich in dr ganze Welt zum Ziignis fir alli Velka, un dann(dnoh) wird s End kumme.
D Vufolgig
(Mk 13,14-23; Lk 21,20-24)
15 Wenn ihr drno aluege den des Greuelbild vum Undagang schtoh am heilige Platz, wovu gsait isch durch d Prophet Daniel (Daniel 9,27; 11,31), – wenn das liesesch, dann(dnoh) merk uf! -,
16 alsdann haue ab uf d Berg, wer in Judäa isch;
17 un wer uf fem Dach isch, der schtiegt nit abe, ebis üs sinem Hus z holen;
18 un wer uf fem Feld isch, der kähr nit zruck, si Mandel z hole.
19 Mai aba d Schwangere un d Schtillende zue sellare Ziit!
20 Bittet aba, daß äiri Flucht nit gschiht im Winta odr am Sabbat.
21 Denn s wird dann(dnoh) ä großi Vufolgig si, we sie nit gsi isch vum Afang dr Welt bis etzed un au nit wieda wäre wird.
22 Un wenn d Däg nit vukirzt wäre, so dät kei Mensch selig wäre; aba um dr Üserwählte wille wäre de Däg vukirzt.
23 Wenn dann(dnoh) jemads zue äich sage wird: lueg (gib obacht), do isch dr Chrischtus! odr do!, so sollt ihr's nit glaube.
24 Denn`s wäre falschi Christuse un falsche Prophete ufschtoh un großi Zeiche un Wunda doe, so daß sie, wenn`s meglich wär, au di Üserwählte vufihrte.
25 lueg (gib obacht), i(ich) ha`s äich vorusgsait.
26 Wenn sie eso zue äich sage wäre: lueg (gib obacht), er isch in dr Wüschte!, so gehn nit üsä; lueg (gib obacht), er isch drinne im Hus!, so glaubet`s nit.
27 Denn we dr Blitz üsgoht vum Oschte un laichtet bis zum Weschte, so wird au des Kumme vum Menschebue si.
28 Wo d Kadaver isch, do sammle sich d Geia.
Des Kumme vum Menschebue
(Mk 13,24-27; Lk 21,25-28)
29 Gli aba nohch dr Vufolgig um selli Ziit wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schien vuliere, un d Schterne wäre vum Himmel flege, un de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.
30 Un dann(dnoh) wird erschiene des Zeiche vum Menschebue am Himmel. Un dann(dnoh) wäre jommerä alli Gschlechta uf Erde un wäre aluege d Menschebue kumme uf d Wolke vum Himmel mit großa Kraft un Herrlichkeit.
31 Un na(er) wird sini Engel schicke mit helle Päpare, un sie wäre sini Üserwählte sammle vu d vier Wind, vu einem End vum Himmel bis zum andere.
Mahnig zum wache
(Mk 13,28-32; Lk 21,29-33; 12,39.40)
32 An däm Fiegebaum lernt ä Glichnis: wenn sini Zwiegli etzed saftig wäre un Blätta tribä, so wißt ihr, daß dr Summa nooch isch.
33 Ebeso au: wenn ihr des alles luege, so wißt, daß sa(er) nooch vor dr Dire isch.
34 Gwiß, i(ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des alles bassiert.
35 Himmel un Erde wäre vugoh; aba mini Wort wäre nit vugoh.
36 Vu däm Dag aba un vu dr Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel nit, au dr Bue nit, sundern ällei dr Vada (Babbe).
37 Denn we`s in d Däg Noahs war, so wird au si des Kumme vum Menschebue.
38 Denn we sie ware in d Däg vor dr Sintflut – sie ässä, sie trinke, sie hirote un len sich hirote bis an d Dag, an däm Noah in d Arche nigoht;
39 un sie beachtete`s nit, bis d Sintflut kummt un rafft sie alli dohi -, so wird`s au si bim Kumme vum Menschebue.
40 Dann(Dnoh) wäre zwei uf fem Feld si; dr eine wird agnumme, dr andere wird priesge.
41 Zwei Wieba wäre mahle mit d Miihli; di eine wird agnumme, di andere wäre priesge.
42 Drum wache; denn ihr wißt nit, an welem Dag aicha Herr kummt.
43 Des solle na aba wisse: Wenn ä Husvada gwüßt hät, zue wela Schtund in d Nacht dr Deb kummt, so dät er jo wache un nit in si Hus ibreche losse.
44 Drum sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue nare Schtund, do ihr's nit meinet.
Vum treue un vum bese Knecht
(Lk 12,41-46)
45 Wer isch drno dr treue un schlaue Knecht, den d Herr iba sini Lit bschtimmt het, dmit da(er) ne zue d rechte Ziit z ässä git?
46 Selig isch der Knecht, den si Herr, wenn na(er) kummt, des doe sieht.
47 Gwiß, i(ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache schtellä.
48 Wenn aba sella als ä bese Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit,
49 un fangt an, sini Mitknecht z schla, ißt un trinkt mit d Bsofene:
50 dann(dnoh) wird dr Herr vum Knecht kumme an nem Dag, an däm er's nit meint, un zue na Schtund, de na(er) nit kennt,
51 un na(er) wird nen in Schtickli haue losse un nem si Deil ge bi d Heuchla; do wird si Hiile un Zähneklappere.
