Romanos 14

Vu d Schwache un Schtarke im Glaube

¹ D Schwache im Glaube näme äich a schtriete nit iba Meinige.

² Dr eine glaubt, er dirft alles ässä; wer aba schwach isch, der ißt kei Fleisch.

³ Wer ißt, der vuacht den nit, der nit ißt; un wer nit ißt, der richt den nit, der ißt; denn Gott het nen agnumme.

⁴ Wer bisch dü, daß dü ä fremde Knecht richtesch? Er schtoht odr flegt sinem Herrn. Er wird aba schtoh bliebe; denn dr Herr ka nen aufrecht hebä.

⁵ Dr eine hebt (haltet) ä Dag fir hecha als d andere; d andere aba hebt (haltet) alli Däg fir glich. Jeda isch in sinere Meinig gwiß.

⁶ Wer uf d Dag achtet, der doet's im Blick uf d Herrn; wer ißt, der ißt im Blick uf d Herrn, denn na(er) dankt Gott; un wer nit ißt, der ißt im Blick uf d Herrn nit un dankt Gott au.

⁷ Denn keina läbt sich selba, un keina schtirbt sich selba.

⁸ Läbä ma(mir), so läbä ma(mir) däm Herrn; schterbe ma(mir), so schterbe ma(mir) däm Herrn. Drum: ma(mir) läbä odr schterbe, so sin ma(mir) vum Herrn.

⁹ Denn dzue isch Chrischtus gschtorbe un wieda lebändig wore, daß sa(er) iba Doti un Läbändigi Herr isch.

¹⁰ Dü aba, was richtesch dü di Brueda? Odr dü, was vuachtesch dü di Brueda? Mir wäre alli vor d Richtaschtuehl Gottes geschtellt wäre.

¹¹ Denn s schtoht gschriebe (Jesaja 45,23): «So wohr i(ich) läb, sait dr Herr, mir solle sich alli Knie beuge, un alli Zunge solle Gott bekannt wäre."

¹² So wird etze jeda vu uns(us) fir sich selbscht Gott Antwort ge.

¹³ Drum len uns(us) nimi eina d andere richte; sundern richte vielme äire Sinn (Gmeht) druf, daß nemads sinem Brueda ä Aschtoß odr Ärgernis git.

¹⁴ Ich weiß un bi gwiß in däm Herrn Jesus, daß nigs dreckig isch an sich selbscht; nur fir den, der s fir dreckig hebet (haltet), isch s dreckig.

¹⁵ Wenn aba di Brueda wägä dinem Ässä trurig wird, so handelsch dü nimi nohch dr Lebi (Liebe). Bring nit durch di Ässä de ins End, fir de Chrischtus gschtorbe isch.

¹⁶ S soll doch nit vuläschtert wäre, was ihr Guetes hän.

¹⁷ Denn des Rich Gottes isch nit Ässä un Trinke, sundern Grechtigkeit un Friede un Fräid(Freud) in däm heilige Geischt.

¹⁸ Wer drin Chrischtus dient, der isch Gott ä freud un bi d Mensch gachtet.

¹⁹ Drum len uns(us) däm nochgo, was zum Friede dient un zue d Erbauig undaänanda.

²⁰ Zerschtäre nit wägä dem Ässä nit Gottes Gschafftes. S isch zwar alles sufa; aba s isch nit guet fir den, der s mit schlechtem Gwisse ißt.

²¹ S isch bessa, dü ißesch kei Fleisch un trinksch kei Wi un doesch nigs, woran sich di Brueda ärgert.

²² D Glaube, den dü hesch, bhalt bi dir selbscht vor Gott. Selig isch, der sich selbscht nit zue vuurteile brucht, wenn na(er) sich preft.

²³ Wer aba däbi zwieflet un trozdem ißt, der isch grichtet, denn s kummt nit üs däm Glaube. Was aba nit üs däm Glaube kummt, des isch Sinde.