Romanos 7

Fräi vum Gsetz

¹ Wiße ihr nit, liebe Breda – denn i(ich) schwätz mit däne, de des Gsetz kenne -, daß des Gsetz nur herrscht iba d Mensch, solang er läbt?

² Denn ä Wieb isch an ihr Ma bunde durch des Gsetz, solang d Ma läbt; wenn aba d Ma schtirbt, so isch sie fräi vum Gsetz, des sie an d Ma bindet.

³ Wenn sie etze bi nem andere Ma isch, solang ihr Ma läbt, wird sie ä Ehebrecherin gnennt; wenn aba ihr Ma schtirbt, isch sie fräi vum Gsetz, so daß sie nit ä Ehebrecherin isch, wenn sie ä andere Ma nimmt.

⁴ Eso sin au ihr, mini Breda, däm Gsetz we umbrocht (dot) durch d Leib (Ranze) Chrischti, so daß ihr nem andere aghert, nämlich däm, der vu d Dote uferweckt isch, dmit ma(mir) Gott Frucht bringe.

⁵ Denn solang ma(mir) däm Fleisch vufalle ware, do ware de sindige Leideschafte, de durchs Gsetz erregt wäre, schtark in unsari Glieda, so daß ma(mir) däm Dod Frucht bringe.

⁶ Etze aba sin ma(mir) vum Gsetz fräi wore un nem abgschtorbe, des uns(us) gfange hebt (haltet), so daß ma(mir) diene im näje(naie) Wäse vum Geischt un nit im alte Wäse vum Buechschtabe.

Dr Mensch unda däm Gsetz

⁷ Was soll ma(mir) denn etze sage? Isch des Gsetz Sinde? So isch`s nit! Aba d Sinde erkenn i(ich) nit üßa durchs Gsetz. Denn i(ich) wußt nigs vu d Luscht, wenn des Gsetz nit gsait hät (2. Moses 20,17): "Dü sollsch nit gierig si!"

⁸ D Sinde aba nimmt des Gebot zum Alaß un erregt in ma(mir) alli Art vu Luscht; denn ohni des Gsetz war d Sinde dot.

⁹ Ich ha dertmols ohni Gsetz gläbt; wo aba des Gebot kumme isch, wird de Sinde lebändig,

¹⁰ i(ich) aba schtirbt. Un so findet sich's, daß des Gebot ma(mir) d Dod bringt, des doch zum Läbä ge war.

¹¹ Denn de Sinde nimmt des Gebot zum Alaß un deuscht mi un bringt mi um durch des Gebot.

¹² So isch eso des Gsetz heilig, un des Gebot isch heilig, Grecht un guet.

¹³ Isch dann(dnoh), was doch guet isch, ma(mir) zum Dod wore? So isch`s nit! Sundern de Sinde, dmit sie als Sinde sichtbar wär, het ma(mir) durch des Guete d Dod brocht, dmit de Sinde ibaüs sindig wär durchs Gebot.

¹⁴ Denn ma(mir) wisse, daß des Gsetz geischtlich isch; i(ich) aba bi fleischlich, unda d Sinde vukauft.

¹⁵ Denn i(ich) weiß nit, was i(ich) doe. Denn i(ich) doe nit, was i(ich) will; sundern was i(ich) hass, des doe i(ich).

¹⁶ Wenn i(ich) aba des doe, was i(ich) nit will, so gib i(ich) zue, daß des Gsetz guet isch.

¹⁷ So doe`s etze nit i(ich), sundern de Sinde, de in ma(mir) wohnt.

¹⁸ Denn i(ich) weiß, daß in ma(mir), des heißt in minem Fleisch, nigs Guetes wohnt. Welle ha i(ich) scho(wohl), aba des Guete vollbringe ka i(ich) nit.

¹⁹ Denn des Guete, des i(ich) will, des doe i(ich) nit; sundern des Bese, des i(ich) nit will, des doe i(ich).

²⁰ Wenn i(ich) aba doe, was i(ich) nit will, so doe nit i(ich)`s, sundern de Sinde, de in ma(mir) wohnt.

²¹ So find i(ich) etze des Gsetz, des ma(mir), der i(ich) des Guete doe will, des Bese ahängt.

²² Denn i(ich) ha Luscht an Gottes Gsetz nohch rem inwendige Mensch.

²³ Ich sieh aba ä anderes Gsetz in mine Glieda, des schtrietet gegä des Gsetz in minem Gmet un hebt (haltet) mi gfange im Gsetz dr Sinde, des in mine Glieda isch.

²⁴ Ich elende Mensch! Wer wird mi erlese vu däm dodvufallene Leib (Ranze)?

²⁵ Dank isch Gott durch Jesus Chrischtus, unsam Herr! So dien i(ich) etze mit däm Gmet däm Gsetz Gottes, aba mit däm Fleisch däm Gsetz dr Sinde.