1 Coríntios 13

¹ Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut s sonans, aut cymbalum tinniens.

² Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam : et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum.

³ Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest.

⁴ Caritas patiens est, benigna est. Caritas non mulatur, non agit perperam, non inflatur,

⁵ non est ambitiosa, non qurit qu sua sunt, non irritatur, non cogitat malum,

⁶ non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati :

⁷ omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet.

⁸ Caritas numquam excidit : sive propheti evacuabuntur, sive lingu cessabunt, sive scientia destruetur.

⁹ Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus.

¹⁰ Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est.

¹¹ Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi qu erant parvuli.

¹² Videmus nunc per speculum in nigmate : tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte : tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum.

¹³ Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hc : major autem horum est caritas.