2 Samuel 7

¹ Factum est autem cum sedisset rex in domo sua, et Dominus dedisset ei requiem undique ab universis inimicis suis,

² dixit ad Nathan prophetam : Videsne quod ego habitem in domo cedrina, et arca Dei posita sit in medio pellium ?

³ Dixitque Nathan ad regem : Omne quod est in corde tuo, vade, fac : quia Dominus tecum est.

⁴ Factum est autem in illa nocte : et ecce sermo Domini ad Nathan, dicens :

⁵ Vade, et loquere ad servum meum David : Hc dicit Dominus : Numquid tu dificabis mihi domum ad habitandum ?

⁶ Neque enim habitavi in domo ex die illa, qua eduxi filios Isral de terra gypti, usque in diem hanc : sed ambulabam in tabernaculo, et in tentorio.

⁷ Per cuncta loca qu transivi cum omnibus filiis Isral, numquid loquens locutus sum ad unam de tribubus Isral, cui prcepi ut pasceret populum meum Isral, dicens : Quare non dificastis mihi domum cedrinam ?

⁸ Et nunc hc dices servo meo David : Hc dicit Dominus exercituum : Ego tuli te de pascuis sequentem greges, ut esses dux super populum meum Isral :

⁹ et fui tecum in omnibus ubicumque ambulasti, et interfeci universos inimicos tuos a facie tua : fecique tibi nomen grande, juxta nomen magnorum qui sunt in terra.

¹⁰ Et ponam locum populo meo Isral, et plantabo eum, et habitabit sub eo, et non turbabitur amplius : nec addent filii iniquitatis ut affligant eum sicut prius,

¹¹ ex die qua constitui judices super populum meum Isral : et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis : prdicitque tibi Dominus quod domum faciat tibi Dominus.

¹² Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo, et firmabo regnum ejus.

¹³ Ipse dificabit domum nomini meo, et stabiliam thronum regni ejus usque in sempiternum.

¹⁴ Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium : qui si inique aliquid gesserit, arguam eum in virga virorum, et in plagis filiorum hominum.

¹⁵ Misericordiam autem meam non auferam ab eo, sicut abstuli a Saul, quem amovi a facie mea.

¹⁶ Et fidelis erit domus tua, et regnum tuum usque in ternum ante faciem tuam, et thronus tuus erit firmus jugiter.

¹⁷ Secundum omnia verba hc, et juxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David.

¹⁸ Ingressus est autem rex David, et sedit coram Domino, et dixit : Quis ego sum, Domine Deus, et qu domus mea, quia adduxisti me hucusque ?

¹⁹ Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, Domine Deus, nisi loquereris etiam de domo servi tui in longinquum : ista est enim lex Adam, Domine Deus.

²⁰ Quid ergo addere poterit adhuc David, ut loquatur ad te ? tu enim scis servum tuum, Domine Deus.

²¹ Propter verbum tuum, et secundum cor tuum, fecisti omnia magnalia hc, ita ut notum faceres servo tuo.

²² Idcirco magnificatus es, Domine Deus, quia non est similis tui, neque est deus extra te, in omnibus qu audivimus auribus nostris.

²³ Qu est autem ut populus tuus Isral gens in terra, propter quam ivit Deus ut redimeret eam sibi in populum, et poneret sibi nomen, faceretque eis magnalia et horribilia super terram a facie populi tui quem redemisti tibi ex gypto, gentem, et deum ejus.

²⁴ Firmasti enim tibi populum tuum Isral in populum sempiternum : et tu, Domine Deus, factus es eis in Deum.

²⁵ Nunc ergo Domine Deus, verbum quod locutus es super servum tuum, et super domum ejus, suscita in sempiternum : et fac sicut locutus es,

²⁶ ut magnificetur nomen tuum usque in sempiternum, atque dicatur : Dominus exercituum, Deus super Isral. Et domus servi tui David erit stabilita coram Domino,

²⁷ quia tu, Domine exercituum Deus Isral, revelasti aurem servi tui, dicens : Domum dificabo tibi : propterea invenit servus tuus cor suum ut oraret te oratione hac.

²⁸ Nunc ergo Domine Deus, tu es Deus, et verba tua erunt vera : locutus es enim ad servum tuum bona hc.

²⁹ Incipe ergo, et benedic domui servi tui, ut sit in sempiternum coram te : quia tu, Domine Deus, locutus es, et benedictione tua benedicetur domus servi tui in sempiternum.