Apocalipse 14

¹ Et vidi : et ecce Agnus stabat supra montem Sion, et cum eo centum quadraginta quatuor millia, habentes nomen ejus, et nomen Patris ejus scriptum in frontibus suis.

² Et audivi vocem de clo, tamquam vocem aquarum multarum, et tamquam vocem tonitrui magni : et vocem, quam audivi, sicut cithardorum citharizantium in citharis suis.

³ Et cantabant quasi canticum novum ante sedem, et ante quatuor animalia, et seniores : et nemo poterat dicere canticum, nisi illa centum quadraginta quatuor millia, qui empti sunt de terra.

⁴ Hi sunt, qui cum mulieribus non sunt coinquinati : virgines enim sunt. Hi sequuntur Agnum quocumque ierit. Hi empti sunt ex hominibus primiti Deo, et Agno :

⁵ et in ore eorum non est inventum mendacium : sine macula enim sunt ante thronum Dei.

⁶ Et vidi alterum angelum volantem per medium cli, habentem Evangelium ternum, ut evangelizaret sedentibus super terram, et super omnem gentem, et tribum, et linguam, et populum :

⁷ dicens magna voce : Timete Dominum, et date illi honorem, quia venit hora judicii ejus : et adorate eum, qui fecit clum, et terram, mare, et fontes aquarum.

⁸ Et alius angelus secutus est dicens : Cecidit, cecidit Babylon illa magna : qu a vino ir fornicationis su potavit omnes gentes.

⁹ Et tertius angelus secutus est illos, dicens voce magna : Si quis adoraverit bestiam, et imaginem ejus, et acceperit caracterem in fronte sua, aut in manu sua :

¹⁰ et hic bibet de vino ir Dei, quod mistum est mero in calice ir ipsius, et cruciabitur igne, et sulphure in conspectu angelorum sanctorum, et ante conspectum Agni :

¹¹ et fumus tormentorum eorum ascendet in scula sculorum : nec habent requiem die ac nocte, qui adoraverunt bestiam, et imaginem ejus, et si quis acceperit caracterem nominis ejus.

¹² Hic patientia sanctorum est, qui custodiunt mandata Dei, et fidem Jesu.

¹³ Et audivi vocem de clo, dicentem mihi : Scribe : Beati mortui qui in Domino moriuntur. Amodo jam dicit Spiritus, ut requiescant a laboribus suis : opera enim illorum sequuntur illos.

¹⁴ Et vidi : et ecce nubem candidam, et super nubem sedentem similem Filio hominis, habentem in capite suo coronam auream, et in manu sua falcem acutam.

¹⁵ Et alius angelus exivit de templo, clamans voce magna ad sedentem super nubem : Mitte falcem tuam, et mete, quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terr.

¹⁶ Et misit qui sedebat super nubem, falcem suam in terram, et demessa est terra.

¹⁷ Et alius angelus exivit de templo, quod est in clo, habens et ipse falcem acutam.

¹⁸ Et alius angelus exivit de altari, qui habebat potestatem supra ignem : et clamavit voce magna ad eum qui habebat falcem acutam, dicens : Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vine terr : quoniam matur sunt uv ejus.

¹⁹ Et misit angelus falcem suam acutam in terram, et vindemiavit vineam terr, et misit in lacum ir Dei magnum :

²⁰ et calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum per stadia mille sexcenta.