Bíblia NORSMB
Jó 28
1 Sylv hev sin stad, der dei det finn, og gullet, som dei reinsa vinn,
2 og jarn fram or jordi fær, og kopar ut or steinen bræ’r;
3 På natteskuggen gjer dei slutt og myrkheims steinar granskar ut.
4 Djupt under by med annsamt liv i gruvor bergmenn kliv og sviv.
5 På jordi brødkorn fram dei driv, men inni upp som eld dei riv.
6 Safiren sit i steinar der, og der seg og gullklumpar ter,
7 Ei ørnen kjenner denne veg, for haukesyn han løyner seg.
8 Ei stolte rovdyr vegen fann, og løva aldri gjeng på han.
9 På harde steinen dei handi legg; då sturtar mang ein bergevegg.
10 I berget seg gangar grev og skodar mang ein skatt so gjæv.
11 Dei dytter til for rennand’ å, det løynde fram for ljoset må.
12 Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Du kann ’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
23 Men Gud han kjenner denne veg; han veit kvar visdom løyner seg.
24 Han skodar heilt til heimsens tram, og under himmeln ser han fram.
25 Då vinden han med vegti vog og sette mål for vatnet og,
26 då han gav regnet lovi si og ljomet veg å ganga i,
27 då såg han og synte fram og granska honom umhugsam.
28 Til menneskja han sagde so: «I Herrens otte visdom sit, og fly det vonde, det er vit.»»
