Mateus 27

¹ Det var morgon vorte då alle dei øvste prestarne og styresmennerne sagde daudedomen yver Jesus.

² So batt dei honom og førde honom burt og gav honom yver til Pilatus, landshovdingen.

³ Då Judas, svikaren, såg at dei hadde dømt Jesus frå livet, angra han på det han hadde gjort. Han bar dei tretti sylvdalarne attende til dei øvste prestarne og styresmennerne og sagde:

⁴ «Eg hev synda! Det var skuldlaust blod eg gav yver til dykk.» «Kva skil det oss? Det vert di eigi sak,» svara dei.

⁵ Då kasta han pengarne frå seg i templet og tok ut; og sidan gjekk han burt og hengde seg upp.

⁶ Dei øvste prestarne tok pengarne og sagde: «Det er ’kje rett å leggja deim i tempelkista; for det er blodpengar.»

⁷ So tok dei den rådi at dei for desse pengarne kjøpte Pottemakaråkeren til gravstad for framande.

⁸ Difor hev den åkeren vore kalla Blodåkeren alt til denne dag.

⁹ Då vart det sanna det som Jeremia, profeten, hev tala, når han segjer: «So tok dei desse tretti sylvdalarn’ – det var det verd dei hadde sett han i, han som dei verdsette for Israel –

¹⁰ for Pottemakargården dei det gav, soleis som Herren hadde sagt meg til.»

¹¹ So vart då Jesus førd fram for landshovdingen. Og landshovdingen spurde honom: «Er det du som er konge yver jødarne?» «Du segjer det sjølv,» sagde Jesus.

¹² Men då dei øvste prestarne og styresmennerne kom med klagemåli sine, svara han ingen ting.

¹³ Då sagde Pilatus til honom: «Høyrer du ikkje alt det dei skuldar deg for?»

¹⁴ Men han svara honom ikkje på eit einaste ord, so landshovdingen undra seg storleg.

¹⁵ Kvar høgtid hadde landshovdingen for vis å gjeva folket ein fange fri, kven dei vilde.

¹⁶ Den gongen hadde dei ein ordgjeten fange som heitte Barabbas.

¹⁷ Då dei no hadde samla seg, sagde Pilatus til deim: «Kven vil de eg skal gjeva dykk fri, Barabbas eller Jesus, han som dei kallar Messias?»

¹⁸ For han visste at det var av ovund dei hadde gjeve Jesus yver til honom.

¹⁹ Og med han sat i domarsætet, sende kona hans bod til honom og sagde: «Du skal ikkje hava noko med saki mot denne rettferdige mannen! Eg hev drøymt so vondt i natt for hans skuld.»

²⁰ Men dei øvste prestarne og styresmennerne talde folket til å beda Barabbas fri og lata Jesus drepast.

²¹ Og då landshovdingen tok til ords att og spurde: «Kven av desse tvo vil de eg skal gjeva dykk fri?» svara dei: «Barabbas!»

²² «Kva skal eg då gjera med Jesus, han som dei kallar Messias?» sagde han. Då svara deim alle: «Lat honom verta krossfest!»

²³ «Kva vondt hev han då gjort?» sagde Pilatus. Men dei ropa berre sterkare og sterkare: «Lat honom verta krossfest!»

²⁴ Då Pilatus såg at han ingen ting kunde gjera, men ståket heller vart verre, tok han vatn og tvo henderne sine midt for augo på folkehopen og sagde: «Eg hev ingi skuld i blodet åt denne rettferdige mannen. Dette lyt de svara for!»

²⁵ Då svara heile folket: «Blodet hans må koma yver oss og yver borni våre!»

²⁶ So gav han deim Barabbas fri, men Jesus let han piska, og gav honom yver til hermennerne sine, so dei skulde krossfesta honom.

²⁷ Hermennerne åt landshovdingen tok Jesus med seg inn i borgi og samla heile vakti kringum honom.

²⁸ So klædde dei av honom, og hengde på honom ei skarlakskåpa,

²⁹ og dei fletta ein krans av klunger og sette på hovudet hans, og gav honom ein røyrstav i høgre handi. Med so gjort, fall dei på kne for honom spotta honom og sagde: «Heil deg, jødekonge!»

³⁰ So sputta dei på honom, og tok røyrstaven og slo honom i hovudet med,

³¹ og då dei hadde spotta honom det dei vilde, tok dei av honom kåpa og hadde på honom hans eigne klæde, og so førde dei honom burt og skulde krossfesta honom.

³² På vegen møtte dei ein mann frå Kyrene som heitte Simon. Honom nøydde dei til å bera krossen hans.

³³ Då dei so kom til ein stad som heiter Golgata – det er det same som Skallestaden –

³⁴ gav dei honom vin blanda med gall; men då han hadde smaka på det, vilde han ikkje drikka.

³⁵ So feste dei honom til krossen. Klædi hans bytte dei millom seg, og drog strå um deim,

³⁶ og so vart dei sitjande der og heldt vakt yver honom.

³⁷ Og uppyver hovudet hans hadde dei skrive klagemålet mot honom; det lydde so: Dette er Jesus, kongen yver jødarne.

³⁸ Saman med honom vart tvo røvarar krossfeste, ein på høgre og ein på vinstre sida.

³⁹ Dei som gjekk framum, hædde honom og riste på hovudet og sagde:

⁴⁰ «Du som riv ned templet og byggjer det upp att på tri dagar, hjelp deg no sjølv! Er du Guds Son, so stig ned av krossen!»

⁴¹ Sameleis spotta dei honom, både dei øvste prestarne og dei skriftlærde og styresmennerne, og sagde:

⁴² «Andre hev han hjelpt, seg sjølv kann han ikkje hjelpa! Han er konge i Israel! Lat honom no stiga ned av krossen, so skal me tru på honom.

⁴³ Han leit på Gud; lat no Gud berga honom, dersom han bryr seg um honom! Han hev då sagt: «Eg er Guds Son!»»

⁴⁴ Jamvel røvarane som var krossfeste saman med honom, spotta på same visi.

⁴⁵ Frå den sette timen vart det myrkt yver heile landet, alt til den niande timen.

⁴⁶ Og kring den niande timen ropa Jesus med høg røyst og sagde: «Eli, Eli, lama sabaktani!» Det er det same som: «Min Gud, min Gud, kvi hev du forlate meg?»

⁴⁷ Då sagde nokre av deim som stod der og høyrde det: «Han ropar på Elia.»

⁴⁸ Og med det same sprang ein av deim fram og tok ein svamp og fyllte med vineddik og sette på ein tein, og let honom få drikka.

⁴⁹ Men dei hine sagde: «Venta! Lat oss sjå um Elia kjem og hjelper honom!»

⁵⁰ Og Jesus ropa endå ein gong med høg røyst, og gav ut åndi.

⁵¹ Då rivna forhenget i templet midt i tvo, ovantil og heilt ned, og jordi skalv og bergi brast,

⁵² og graverne opna seg, og mange avlidne heilagmenne stod livs livande upp

⁵³ og dei gjekk fram or graverne, og etter Jesus hadde stade upp att, kom dei inn i den heilage staden og synte seg for mange.

⁵⁴ Då hovudsmannen og dei som var med honom og heldt vakt yver Jesus, såg jordskjelven og alt det som hende, vart dei fulle av otte og sagde: «Dette var sanneleg Guds Son!»

⁵⁵ Det var og mange kvinnor der, som stod eit stykke undan og såg på; dei hadde fylgt Jesus frå Galilæa og tent honom.

⁵⁶ Millom deim var Maria Magdalena, og Maria, mor åt Jakob og Josef, og mor åt Sebedæus-sønerne.

⁵⁷ Um kvelden kom det ein rik mann som heitte Josef, og var frå Arimatæa; han hadde og vorte ein læresvein åt Jesus.

⁵⁸ Han gjekk til Pilatus og bad um han måtte få likamen åt Jesus; og Pilatus sende bod at dei skulde lata honom få han.

⁵⁹ Då tok Josef likamen og sveipte honom inn i eit reint linty,

⁶⁰ og lagde honom i den nye gravi som han hadde hogge ut åt seg i berget. So velte han ein stor stein attfor gravopningi og gjekk burt.

⁶¹ Maria Magdalena og den andre Maria var der og; dei sat midt fyre gravi.

⁶² Den andre dagen – det var den som kjem etter fyrebuingsdagen – gjekk dei øvste prestarne og farisæarane saman til Pilatus

⁶³ og sagde: «Herre, me kjem i hug at denne folkedåraren sagde med han livde: «Tri dagar etter stend eg upp att.»

⁶⁴ Set no folk til å vakta vel på gravi til tridje dagen! Elles kunde læresveinarne hans koma og stela honom burt, og segja til folket: «Han hev stade upp frå dei daude,» og då vert den siste dåringi verre enn den fyrste.»

⁶⁵ Då sagde Pilatus: «Her hev de vakt! Gakk no og tak vare på gravi som de best kann!»

⁶⁶ So gjekk dei og sette vakti til å varveitsla gravi, etter dei hadde forsigla steinen.