Jó 8

¹ I odpowiedział Bildad Suhytczyk, a rzekł:

² Pokądże rzeczy takowe mówić będziesz? a pokąd będą słowa ust twoich jako wiatr gwałtowny?

³ Izażby miał Bóg sąd podwrócić? a Wszechmocny miałby sprawiedliwość wynicować?

⁴ Że synowie twoi zgrzeszyli przeciw niemu, przetoż ich puścił w rękę nieprawości ich.

⁵ Jeźli się ty wczas nawrócisz do Boga, a będziesz się modlił Wszechmocnemu;

⁶ Jeźli będziesz czystym i szczerym; tedyć pewnie ocuci dla ciebie, i spokojne uczyni mieszkanie sprawiedliwości twojej.

⁷ A choć początek twój mały będzie, jednak ostatek twój bardzo się rozmnoży.

⁸ Bo spytaj się proszę wieku starego, a nagotuj się ku wyszpiegowaniu ojców ich.

⁹ (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

¹⁰ Oni cię nauczą i powiedząć, i z serca swego wypuszczą słowa.

¹¹ Azaż urośnie sitowie bez wilgotności? Izali urośnie rogoża bez wody?

¹² Owszem jeszcze w zieloności swojej, niż bywa podcięta, prędzej niż inna trawa usycha.

¹³ Takieć są drogi wszystkich, którzy zapominają Boga; i tak nadzieja obłudnika zginie.

¹⁴ Podcięta bywa nadzieja jego, a jako dom pająka ufanie jego.

¹⁵ Spolężeli na domu swoim, nie ostoi się; wesprzeli się na nim, nie zadzierzy się.

¹⁶ Zieleni się na słońcu, i w ogrodzie jego świeża latorośl jego wyrasta.

¹⁷ Nad ródłem splątają się korzenie jego, i na miejscu kamienistem rozkłada się.

¹⁸ Ale gdy go wytną z miejsca jego, tedy się go miejsce zaprze, mówiąc: Niewidziałem cię.

¹⁹ Toć to jest wesele drogi jego, a inny z ziemi wyrośnie.

²⁰ Oto Bóg nie odrzuci człowieka szczerego, ale złośnikom nie poda ręki.

²¹ Aż się napełnią śmiechem usta twe, a wargi twoje wykrzykaniem.

²² Gdyż, którzy cię mają w nienawiści, obleczeni będą wstydem, a przybytku niepobożnych nie będzie.