Jonas 2

¹ 2.2 I modlił się Jonasz Panu, Bogu swemu, we wnętrznościach onej ryby,

² 2.3 I rzekł: Wołałem z ucisku swego do Pana, a ozwał mi się; z głębokości grobu wołałem, a wysłuchałeś głos mój.

³ 2.4 Boś mię wrzucił w głębokość w pośrodek morza, i rzeka ogarnęła mię; wszystkie nawałności twoje i powodzi twoje zwaliły się na mię.

⁴ 2.5 Jużem był rzekł: Wygnanym jest od oczów twoich, wszakże jeszcze będę patrzał na kościół twój święty.

⁵ 2.6 Ogarnęły mię wody aż do duszy, przepaść mię ogarnęła, rogożem obwiniona była głowa moja.

⁶ 2.7 Zstąpiłem aż do spodku gór, ziemia się zaworami swemi zawarła nademną na wieki; tyś jednak wywiódł z dołu żywot mój, o Panie, Boże mój!

⁷ 2.8 Gdy ustawała we mnie dusza moja, wspomniałem na Pana; modlitwa moja przyszła do ciebie, do świętego kościoła twego.

⁸ 2.9 Którzy pilnują marności nikczemnych, pozbawiają się miłosierdzia Bożego;

⁹ 2.10 Ale ja z głosem dziękczynienia ofiarować ci będę, com ślubował, spełnię; od Pana jest obfite wybawienie.

¹⁰ 2.11 I rozkazał Pan onej rybie, a wyrzuciła Jonasza na brzeg.